[zaloguj się]
[pdf]

BEAN (1) sb m

Fleksja
sg
N beån
V b(e)ånie

[N sg beån.] ◊ V sg b(e)ånie.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI ‒ XVII w.

Świeżo immatrykulowany student, nowicjusz; tu w funkcji wyzwiska [Łac śr: beanus]: O beanie niecnotliwy Pśie piekielny/ szpetny/ łżywy. MWilkHist E2; [Sláchectwo zwłaſzcżá on nadrożſzy kleynot/ Ktore nie idzye iedno s pocżćiwych cnot/ Ták ieſt zmieſzáne/ leda Wyrwá/ Bean/ Przywłaſzcża ten ſtan. StryjGoniec D3v.]

KN