[zaloguj się]
[pdf]

BEZCNOCIE (4) sb n

Fleksja

A sg bezcn(o)ci(e).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Brak lub utrata honoru; bezecność, hańba:
Zwrot: »bezcnocie na sobie odnieść« = być ofiarą czyjejś bezecności: Bo woli cżłowiek wſzytkich máiętnośći pozbyć niż zdrowia. Y wywołánie z źiemie y beſpiecżność [errata: bezecność/ ábo bezcnoćie] ná ſobie odnieść/ niż gárdło vtráćić. CzechRozm 231.
Szereg: »bezecność abo bezcnocie« cf »bezcnocie na sobie odnieść«.

Synonim: bezecność.

KN