[zaloguj się]
[pdf]

BIEDANIE (2) sb n

biedanie (1), biadanie (1); biedanie OrzRozm; biadanie KlonWor.

Oba a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg
G biedaniå
A biadani(e)

sg G biedaniå (1). ◊ A biadani(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w s.v. biadać.

Narzekanie, skarżenie się, lamentowanie (2): Iż Polſká ná Kápłaná bieda/ ſą wielkie przyczyny biedánia tego OrzRozm G3v; Nie dba ná ryk bydlęcy, ná chłopſkie biádánie/ Lácżny Wilk, byle, ſwoie odpráwił śniadánie. KlonWor **2v.

Cf BIEDAĆ

ZZie