[zaloguj się]
[pdf]

BUTEL (11) sb m

Teksty nie oznaczają é; prawdopodobnie e jasne (tak Cn).

Fleksja
sg pl
N butel
D butlóm
A butle

sg N butel (9). ◊ pl D butlóm (1). ◊ A butle (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.

Pachołek miejski, głównie zajmujący się ściganiem i karaniem złoczynców, oprawca, siepacz; lictor Murm, BartBydg, Mącz; ceryx Calep, Cn; apparitor, emissarius, lorarius, stator Mącz; calo, calator, clamator, curio, metator, praeclamitator, praeco, proclamator Cn (11): Lictor, Oprawcá álbo mieyski sługá ſzargarz/ buttel á kát który złoczince ymuye y tráćy Mącz 193b; Lictorius, Co ku ſzargartóm á butlóm należy. Mącz 193b; Emissarius, Buttel/ mieyſcki párobek/ którego y tám y ſám ſlią/ który też złodźieye ymuye. Mącz 226b, 197d, 278a, 417d; Calep 184b.
Szereg: »butel i ceklarz; ceklarz, (albo) butel« (1 : 3): Lictor. Ceklarz álbo butel. Murm 177; BartBydg 82; Mącz 396c; butle y ceklarze/ bez rozumne bydlętá/ zwádliwe á burzące bydło/ w ktorych in ſumma nic dobrego nie máſz. Tak Kalwiniſtowie o Lutheranách piſzą ReszPrz 66.

Synonimy: ceklarz, kat, »miejski parobek«, oprawca, poseł, szargant, szargarz, szargat, szerga.

KN