[zaloguj się]
[pdf]

1. CAP (9) sb m

-å- (8), -a- (1); -å- : -a- KmitaSpit (2 : 1).

Fleksja
sg pl
N cåp
G cåpów
D cåpom
A cåpy
I cåp(e)m
V cåpie

sg N cåp (2). ◊ I cåp(e)m (2). ◊ V cåpie (1). ◊ pl G cåpów (1). ◊ D cåpom (2). ◊ A cåpy (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

Capra hircus L., Ovis aries L. (Rost: kozieł, baran); kozioł, baran; caper Mymer1; vervex grandi corporatura et prolixiore cauda, quales sunt orientalium regionum Cn (9): Mymer1 26v; Cilicium, Odzienie álbo guniá z włoſienia capów álbo kozłów/ też/ kudły koźle. Mącz 53d; Góry capom podobné weſołym/ á ſkáły Iáko iágniętá młodé ſkakáły. KochPs 173 [2 r.]; Kot przezeń lekkonogi wiśi z iedney ſtrony. Pod nim Cap ſześćiorogi KmitaSpit B; Y iáko capy krępe w kupie powiązano. KmitaSpit B2v; ćiął go ták potężnie Zoch cżekanem/ że z cápem obálił go mężnie. KmitaSpit B4v.
Przen: Głupiec (2):
Wyrażenie: »wałaski cap« [szyk 1 : 1] (2): A on temu co go pytał/ Bombax babe odpowiedział: Odſtąp precż Wáłáſki capie/ Ocż mię pytaſz táko głupie. BierEz B2, B2.

Synonimy: baran, kozieł.

HG