[zaloguj się]
[pdf]

DOBRORZECZENIE (12) sb n

Oba o oraz pierwsze dwa e prawdopodobnie jasne; e końcowe z tekstów nie oznaczających é.

Fleksja
sg
N dobrorzeczeni(e)
D dobrorzeczeniu
A dobrorzeczeni(e)
I dobrorzeczenim

sg N dobrorzeczeni(e) (7). ◊ D dobrorzeczeniu (1). ◊ A dobrorzeczeni(e) (3). ◊ I dobrorzeczenim (1).

Sł stp brak, Cn notuje s. v. dobrorzeczliwy, Linde XVI w. s. v. dobrorzeczyć.

Błogosławieństwo; wysławianie (kalka lat. benedictio); benedictum Mącz, Cn (12): Pańſkie ieſt zbawienie, á na lud twoy dobrorzecżenie twoie. TarDuch D7v; Dobrorzecżenie Páńſkye cżyni wſzego hoyność BielKom B7; BielKron 45 marg; Mącz 87a.

dobrorzeczenie komu (2): Stáną ná gorze Gárizym ku dobrorzecżeniu Pánu [...] A przećiw im zaſię ku przeklinániu ná gorze Hebal. BielKron 45; ArtKanc T11.

dobrorzeczenie za co (1): Dobrorzecżenie za dobrotliwość Páńſką vſtáwicżne LubPs Iv marg.

Zwroty: »(od)dać dobrorzeczenie« (3): Da mu ſprawcá zakonu tu dobrorzecżenye/ Iż yuż we wſſytkich cnotach weźmye pomnożenye LubPs S6v; ArtKanc K8; KołakSzczęśl C.

»przykazać pod dobrorzeczenim« (1): Przetoż tobie ſynu przykazuię/ [...] pod mym dobrorzecżenim żeby ią zá mąż wydał iáko ná to słuſza HistRzym 30v.

Szeregi: »dziękczynienie, dobrorzeczenie« (1): Tobieć [Boże] służſzy dźiękcżynienie/ ſámemu dobrorzecżenie ArtKanc T11.

»dobrorzeczenie i wysławianie« (1): V wſzech ludźi wiecżnemi cżáſy nie vſtánie/ Dobrorzecżenie wielkie y też wyſławiánie. KołakCath B2.

Synonimy: bogosławienie, wysławianie.

Cf DOBRORZECZEŃSTWO, DOBRORZECZYĆ

LW