Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DOKOŃCZON

Następne hasło: DOKOŃCZUJĄCY (?) »

DOKOŃCZONY (21) part praet pass pf

dokończony (7), dokończon (6); dokończony a. dokończon (8); dokończony BielŻywUng, Calep (4); dokończon BielKron, RejPos; dokończony : dokończon BibRadz (1:3), BudBib (1:I).

Wszystkie o jasne.

Fleksja

sg
m	N	dokończony, dokończon	f	N	dokończona	n	N	dokończono, dokończon(e)
	A			A	dokończoną		A
	L			L	dokończon(e)j		L

pl
N	subst	dokończoné, dokończeni

sg m N dokończony (6), dokończon (2); (praed) dokończony (2), dokończon (2). ◊ f N (praed) dokończona (3). ◊ A dokończoną (2). ◊ L dokończon(e)j (1). ◊ n N (praed) dokończono (1) RejPos, (attrib) dokończon(e) (1) BielŻywUng. ◊ pl N subst dokończoné (4) BibRadz, RejPos, WujNT, SarnStat, dokończeni (1) BielKron 115v; ~ -é (1), -(e) (3).

Sł stp s.v. dokończyć, Cn s.v. skończony, Linde XVII w. s.v. dokończyć.

Znaczenia

1. Doprowadzony do końca, dokonany (17)
2. Spełniony (2)
3. Ustalony (2)

1. Doprowadzony do końca, dokonany; absolutus, consummatus, consumptus, perfectus Calep; exactus, explicitus, patratus Cn (17): BielŻyw 61; BielŻywUng [172]; DOkończone tedy ſą [perfecti sunt] Niebo y Ziemiá/ y wſzytko ich ochędoſtwo. BibRadz Gen 2/1; Abowiem oni wſzyſcy ſtráſzyli nas mowiąc/ Niechać vſtáną ręce ich od roboty áby nie byłá dokończoná [et non fiet] BibRadz 2.Esdr 6/9 [przekład tego samego tekstu BudBib ], Ex 39 arg, 3.Esdr 6/20, 2.Cor 12/9; Gdy kościoł Ierozolimſki tákież miáſto nie mogły być dokońcżeni przez złych ludzi przekázę [...] prośił Zorobabel Kámbiſeſá wielekroć [...] áby dopuśćił kościołá budowáć BielKron 115v, 116 marg; ono obrzezánie ich/ iuż miáło być dokońcżono RejPos 274; BudBib 2.Esdr 6/9, 3.Esdr 6/20; SkarŻyw 589; Consumptus – Strąwiony, dokonczony. Calep 250b, 9a, 250b, 779a.

W charakterystycznym połączeniu: dokończone rzeczy (2).

2. Spełniony (2): odnieſli ná ſobye tho obiecáne błogoſłáwieńſtwo Páná ſwoiego/ gdy ſie nád żadnym ſtháć nie mogło/ áż gdy iuż były dokońcżone ty obietnice Páńſkie RejPos 297v, 303v.

3. Ustalony (2): á to choć iuż od záłożenia świátá ſpráwy były dokończoné [et quidem operibus ab institutione mundi perfectis] (marg) vczynione (‒). WujNT Hebr 4/3; Iż gdy będą dokończoné [cła, myta itp.] Vniwerſałem opiſáné/ y potym obwołáné w źiemiách będą SarnStat 400.

W charakterystycznym połączeniu: sprawy dokończone.

Synonimy: 1. doskonały, odprawiony, strawiony; 3. uczyniony.

Cf DOKOŃCZYĆ, NIEDOKOŃCZONY