Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DOKOŃCZUJĄCY (?)

Następne hasło: [DOKOŃCZYCIELKA] »

DOKOŃCZYCIEL (3) sb m

Fleksja

N sg dok(o)ńczyci(e)l (3).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) i XVIII w.

Znaczenia

Ten, który coś kończy, doprowadza do końca (3)

Ten, który coś kończy, doprowadza do końca; perfector Mącz, Calep, Cn; confector Mącz, Cn; finitor Cn (3): Confector, Wypráwiciel/ Spráwiciel też Dokończiciel. Mącz 115a; Perfector, Doskonálec/ Dokończiciel. Mącz 116a; Calep 779a.

Synonimy: doskonalec, sprawiciel, wyprawiciel.