Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [DOMIESZCZAJĄCY]

Następne hasło: DOMIESZCZONY »

DOMIESZCZENIE (4) sb n

Tekst nie oznacza ó oraz é; o oraz pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w domieścić).

Fleksja

	sg
G	domieszczeniå
A	domieszczenie

sg G domieszczeniå (2). ◊ A domieszczenie (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. domieścić.

Znaczenia

Doprowadzenie, obdarzenie, dostąpienie (tylko w formułach modlitewnych) (4)

Doprowadzenie, obdarzenie, dostąpienie (tylko w formułach modlitewnych) [czego] (4): rácż nam to miłośćiwie dáć/ áby przez Swiąt docżeśnych obchodzenie/ ziednáliſmy ſobie wiekuiſtych rádośći domieſzcżenie. LatHar 359.

Wyrażenie: »chwały wiekuistej domieszczenie« (3): Ziednay mi [...] miłe w Pánu Bogu moim Synu twoim/ záſnienie/ á potym ſkázitelnym żywoćie/ chwały wiekuiſtey pewne y weſołe domieſzcżenie. Amen. LatHar 40, 460, 471.

Synonim: dostąpienie.

Cf DOMIEŚCIĆ