[zaloguj się]
[pdf]

DOWLEC (2) vb pf

o jasne.

Fleksja
praet
pl
3 m pers dowlekli

fut 1 pl dowlecz(e)m (1) BudBib. ◊ praet 3 pl m pers dowlekli (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII – XIX w.

Dociągnąć kogoś lub coś do określonego miejsca; trahere PolAnt (2):

dowlec kogo, co dokąd [w tym: do czego (1), ku czemu (1)] (2): a tam iego [Jezusa] iedni za wloſy/ drudzy za odzienijé dowlekli ku mieſtzu krzyżowaniá OpecŻyw 138; tedy przynioſą wſzyſcy Izráelcżycy do miáſtá onego powrozy/ y dowlecżem ie [miasto] do potoká [et trahemus eam usque in torrentem]/ áż tám nie zoſtánie y kámyká. BudBib 2.Reg 17/13.

Formacje pochodne cf WLEC.

BZ