[zaloguj się]
[pdf]

DZIEDZINNY (5) ai

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg
mNdziedzinny fN nN
Adziedzinn(e)go A A
I I Idziedzinnym
L Ldziedzinn(e)j L
pl
N subst dziedzinn(e)

sg m N dziedzinny (1). ◊ A dziedzinn(e)go (1). ◊ f L dziedzinn(e)j (1). ◊ [n I dziedzinnym.] ◊ pl N subst dziedzinn(e) (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

Przymiotnik od „dziedzina” ‘posiadłość ziemska, majętność dziedziczna, wieś’ (5): Spolne páſtwy Dźiedźinne/ ták twoiá/ iák moiá. BielSat D3v [idem] BielRozm 29.
Wyrażenia: praw. »dawnośc dziedzinna« (1) : O Dawnośći dzyedzinney czynic dzyećiom o krzywdę: Iagiello folio 24. Dzyećiom młodym dawność nie idzye czynić o krzywdę ſwą UstPraw G4v.

»pan dziedzinny« (2): LudWieś A2; kmieć gdy od páná vćiecze [...] tákowy zbieg przed wiecem zágáionym ma być cżtery rázy wołan áby do ſwego przyſzedł/ kthory ieſli nieprzyidzye/ tedy pan dzyedzinny [dominus villae JanStat 1086] może dáć iego dzyedzictwo inſzemu UstPraw F2.

[»dziedzinne prawo«: Ieſliżeby dom był we wſi ábo w miáſtecżku nieobmurowánym/ dziedzinnym práwem będzie przedány [agrorum iure vendetur] Leop Lev 25/31 (Linde).]

Synonim: polny.

Cf DZIEDZICKI, DZIEDZICOW, DZIEDZICZNY, DZIEDŹNY

KN