[zaloguj się]
[pdf]

DZIWUJĄCY SIĘ (3) part praes act

się (1), się (1), si(e) (1).

Fleksja
sg
mNdziwujący się
pl
N m pers dziwujący się

sg m N dziwujący się (2). ◊ pl N m pers dziwujący się (1).

Sł stp notuje s.v. dziwować (się), Cn notuje, Linde w objaśnieniu s.v. dziwiciel.

Okazujący zdziwienie, podziwiający; czczący; mirator Calep, Cn; mirabundus Mącz, Cn; admirator, mirio Cn (3): Mirabundus, Dźiwuyący ſie/ dźiwowidzny. Mącz 223c; Calep 664b.

dziwujący się komu (1): Cić ſą ſzemrácze/ nárzekácze/ chodzący wedle pożądliwośći ſwych/ á vſtá ich mowią nádętośći/ dźiwuiący ſię [mirantens] oſobam dla pożytku. WujNT Iud 16.

Cf DZIWOWAĆ SIĘ, DZIWOWIDZNY

KCh