Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DZIWWIDZ

Następne hasło: !DZUPECZ »

DZIWY (36) ai

Fleksja

sg
m	N	dziwy	n	N	dziwé

sg m N dziwy (1). ◊ n N dziwé (3); -e (1), -(e) (2). ◊ G dziwégo (1). ◊ A dziwé (29); -é (15), -(e) (16). ◊ L dziwym (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia

1. Dziki, żyjący na swobodzie (1)
2. W zestawieniu w funkcji terminu lekarskiego (35)

1. Dziki, żyjący na swobodzie (1):

Zestawienie: »dziwy wieprz« = dzik (1): Wild ſchwein. Dźiwy wieprz albo świniá. Aper. Calag 571a.

2. W zestawieniu w funkcji terminu lekarskiego (35):

Zestawienie: »dziwe mięso« = tkanka mięsna narastająca w jątrzących się ranach, dzika narośl [szyk 31 : 4] (35): Theż ſol naſza wygriza dziwe mięſo na każdym mieſtcu, á zwłaſzcża kthore roſcie przy oku na powiecze/ y bielmo ſpądza. FalZioł III 38d; Proch z niego [z kamienia Ematites] dziwe mięſo ktore bywa w ranach wyiada FalZioł IV 53a, I 13a, 20b, 33c, 62a, II 9b (12); Gdy dźiwé mięſo z rány wyraſta/ ták ié zniſzczyć maſz SienLek 158v; Też dobrze ná dźiwé mięſo/ wárzyć w winie álbo w wodźie śiemię konopné SienLek 184v, 147v, 148, I50v, 158 [3 r.], 158v [7 r.] (20).

Szeregi: »martwe mięso albo dziwe mięso« (1): Proch tego ziela martwe mięſo albo dzive mięſo wnątrz trawi FalZioł I 10c.

»dziwe (mięso) a (i) (mięso) z(a)gniłe« [szyk 1 : 1] (2): Też proch korzenia Koſaćczowego/ ieſt dobri na rany złe zagniłe/ ábowiem mięſo zgniłe á dziwe wyiada FalZioł I 67b, III 39d.

Synonimy: 2. martwy, zagniły, zgniły.

Cf DZIKI, [DZIWOKI], DZIWOWRONY