Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ERYCHTONOW

Następne hasło: ERYDANOW »

ERYDAN (5) sb m

e prawdopodobnie jasne; a pochylone.

Fleksja

	sg
N	Erydån
G	Erydåna, Erydånu
A	Erydåna
I	Erydånem

sg N Erydån (1). ◊ G Erydåna [w znacz. 2] (1), Erydånu [w znacz. 1] (1). ◊ A Erydåna (1). ◊ I Erydånem (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Mityczna rzeka, której nazwę przeniesiono na Nil, Pad i in. (1)
2. astr. Gwiazdozbiór nieba południowego, nazwany od mitycznej rzeki (4)

1. Mityczna rzeka, której nazwę przeniesiono na Nil, Pad i in. [Eridanus ‒ rzeka we Włoszech albo Longobardyjej, też Padus zwana Mącz 107d] (1): Iupiter zrzućił iy [Phätona] na doł do rzeki Eridanu. ModrzBaz 107 marg.

2. astr. Gwiazdozbiór nieba południowego, nazwany od mitycznej rzeki (4): Eridaná vyźrzy wſchodzącégo Zegłarz [!]/ ná Orioná czekáiąc ſámégo KochPhaen 24, 14, 21 [2 r.].