Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: EUKLIDOW

Następne hasło: EUNOMIJANOW »

EUNOMIJAN (7) sb m

eunomijan (6), ewnomijan (1); eunomijan KromRozm I, KromRozm II (2), WujJud (3), ewnomijan CzechEp.

e prawdopodobnie jasne; o jasne (tak w eunomijanow), a pochylone.

Fleksja

	sg	pl
N	eunomijan	eunomijåni
I		eunomijåny
V	ewnomijånie

sg N eunomijan (1). ◊ V ewnomijånie (1). ◊ pl N eunomijåni (3). ◊ I eunomijåny (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Członek sekty odłamu arian, założonej przez Eunomiusza z Cyzyku (IV w. n. e.) (7)

Członek sekty odłamu arian, założonej przez Eunomiusza z Cyzyku (IV w. n. e.) (7): Tymći Aryani/ Eunomiani/ y Mácedoniani káczerze ſtárzy błędu ſwego bronili.KromRozm I L4v; KromRozm II q4v, r2; Luter Eunomian. WujJud Mm5, 102, L15; Ty záśię Ewnomianie/ coż mowiſz/ iż ſyn oycu nie ieſt podobny? CzechEp 180.