Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: EUTYCHES

Następne hasło: EUTYCHIJAŃSKI »

EUTYCHIJAN (6) sb m

eutychijan (5), ewtychijan (1); eutychijanin KromRozm II, KromRozm III, jBielKron (2), LatHar; ewtychijanin SkarJedn.

Teksty nie oznaczają é; a pochylone,

Fleksja

	pl
N	eutychijåni
G	eutychijån(o)w
D	eutychijån(o)m
A	eutychijåny

pl N eutychijåni (2). ◊ G eutychijån(o)w (2). ◊ D eutychijån(o)m (1). ◊ A eutychijåny (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Zwolennik monofizytyzmu, doktryny teologicznej Eutychesa archimandryty konstantynopolitańskiego głoszącego, że Chrystus miał tylko jedną naturę (6)

Zwolennik monofizytyzmu, doktryny teologicznej Eutychesa archimandryty konstantynopolitańskiego głoszącego, że Chrystus miał tylko jedną naturę (6): [kacerz] rzekłby/Iż Kryſtus człowyeczeńſtwo przyymuyąc/ boſtwá pozbył/ álbo iż ſye w nim z boſtwá y człowyeczeńſtwá yedno przyrodzenye/ álbo iſtnoſć zmyeſſána ſtáłá: Czego ſye ponyekąd Eutychiani dźyerżeli. KromRozm II 2v; KromRozm III L7; [Cesarz Justynus] Arryany y Eutychiany s Konſtántynopolá wypędził. BielKron 162, 161v; Bo tám ieſli co Chrześćian zoſtáło/ tedy bárzo máło práwowiernych: wſzytko Neſtoryani/ Iakobite/ Ormiánie/ Ewtychyani. SkarJedn 166; LatHar 7.

Synonim: monofizyk.

Cf EUTYCHES