[zaloguj się]
[pdf]

ABSOLWOWAN (1) part praet pass pf

Fleksja

N sg m (praed) absolwowån.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Usprawiedliwiony, zwolniony od obowiązku czy odpowiedzialności [absolvere reum ‒ pozwaną stronę wypuścić z sądów, za nią skaźń uczynić Mącz 400d]: Iáko przykład pokázuie onégo pobożnégo człeká, którégo gdy do práwá wołano, w kośćiele był ná pilnych modlitwách: potym gdy go pęnowáć miano, wedle práwá excipował ſie, że miał pro maiori ſpráwę z pánem Bogiem, y był abſolwowan. SarnStat 1287.

Synonim: usprawiedliwion.

Cf ABSOLWOWAĆ

TG