[zaloguj się]
[pdf]

FUGOWANIE (3) sb n

Teksty nie oznaczają ó; o oraz a jasne, e pochylone.

Fleksja
sg
N fugowanié
G fugowaniå

sg N fugowanié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G fugowaniå (1).

Sł stp brak, Cn s.v. fuga, Linde XVI w.

1. Rowek wzdłuż krawędzi deski, w który wchodzi wypukłość dopasowanej innej deski; incastratura Vulg, Cn (2): Dwoie fugowánie było w káżdym Forśćie/ żeby ſie ieden z drugim zchodził. Leop Ex 36/22, Ex 36/24.
2. Spojenie dwóch części, np. desek, przez włożenie jednej w wgłębienie uczynione w drugiej; commissura Calep, Cn; coagmentum Cn (1): Commissurae ‒ Nity, albo ſpoienie, fugowanię. Calep 223b.

Synonimy: nity, spojenie.

Cf FUGA, FUGOWAĆ

AK