[zaloguj się]
[pdf]

GARDŁKO (3) sb n

gardłko (2), garłko (1); gardłko KochTr, WisznTr; garłko CzahTr.

a pochylone.

Fleksja
sg
I gårdłkiem
L gårłku

sg I gårdłkiem (2); -em (1), -(e)m (1). ◊ L gårłku (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Dem. od „gardło” ‘krtań, tchawica, a także przenośnie. głos, słowa’ (3): Iáko Więc lichy ſłowiczek w krzaku źielonym/ Cáłą noc prześpiéwa gårdłkiem ſwym vćieſzonym. KochTr 7; WisznTr 11; Bo v Polaká więźień drugi grzbiet odźieie/ A v Węgrzyná w ſłużbie nic więcy nadźieie. Tylko w garlku by gołąb náwet nie da tego/ Co mu krwią zaſłużyſz przed ocżymá iego. CzahTr Iv.

Cf GARDŁECZKO

MM