[zaloguj się]
[pdf]

GICZEL (1) sb f a. m

Fleksja
sg pl
N giczel
I giczelami

sg N giczel. ◊ [pl I giczelami.]

Sł stp brak, Cn s.v. giża, Linde XVII w. (z Cn) oraz XVIII w. s.v. giża (błędnie: giczeł); poża tym XVIII w.: giczał.

Górna część nogi, udo lub kość goleniowa u ludzi lub zwierząt; tibiae in animalibus summitas vel caput Cn: Crus, dr. a curro, golyen, gyczel, et dicuntur crura sub genibus usque ad suras, lysty, vel dr. os tibiae anterius BartBydg 37b.
[Szereg: »noga albo giczel«: ciſz to/ y po proſtu z nogámi álbo giczelámi świniemi ią długo wárząc/ álbo ſámą álbo oną polewką [...] płóczą.Oczko 622.]

Synonimy. głozn, goleń, łydka, łyst.

Cf GIŻA, GIŻELA

AL