W połączeniu z imieniem własnym lub zastępującym je przymiotnikiem od nazwy miejscowej [imię + herezyjarcha (3), herezyjarcha + przymiotnik (1)] (4): ten s poduſzcżenia Herezyárchy Konſtántynopolſkiego kazał wymiátáć wſzytki obrázy s kościołow y popalić/ mowiąc iż to báłwochwálſtwo wielkie/ ktorego Bog zákázował záwżdy. BielKron 167v, 167v; Ktorych [białych głów miłujących swych zmarłych małżonków] Ieronim ś. przećiw Iowinianowi Herezyárſze piſząc/ licżbę nie máłą przywodźi.WysKaz )?(2; Y boię ſię/ áby ſię P. Bog dał vbłágáć: gdyż z tego tám Páńſtwá wyſzły [...] kśięgi Serwetá Hereſiárchy/ y inſzych Miniſtrow Siedmigrockich PowodPr 33.