[zaloguj się]
[pdf]

IŁOWATY (17) ai

i- (13), gy- (3), gi- (1); -ł- (10), -łł- Strum (7).

o oraz a jasne.

Fleksja
sg
fNiłowatå nN
G Giłowat(e)go
pl
N subst iłowat(e)
G iłowatych
inne formy
sg G - iłowatéj; sg A - iłowatą; sg I - iłowatą

sg f N iłowatå (7). ◊ G iłowatéj (2). ◊ A iłowatą (3). ◊ I iłowatą (3). ◊ [n G iłowat(e)go ]. ◊ pl N subst iłowat(e) (1). ◊ G iłowatych (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

1. Zawierający ił, mający konsystencję iłu, błotnisty, zamulony; argillosus BartBydg; uliginosus Cn (17): Glis, terra argillosa, tenax, gylovata BartBydg 65b; W oney tedy rowninie Sidim było wiele ſtudniczyſk iłowátych [puteos multos bituminis] BibRadz Gen 14/10.
Wyrażenia: »glina iłowata« (1): Tedy nápalili cegły miáſtho kámienia/ á glinę iłowáthą mieli miáſto wapná [et bitumen pro caemento]. BibRadz Gen 11/3.

»ziemia iłowata« = gypsum BartBydg, Murm; glis, terra argilosa Mącz [szyk 10 : 3] (13): BartBydg 28; Murm 22; mięſo iego [karpia] dobre ieſt: iedno cięſzkie/ bo theż ziemią iłowatą żywie. FalZioł IV 40d, IV 41b; kthorzy [budownicy wieży Babel] ſámych ſiebie miedzy ſobą nie rozumieli/ bo kámień nie był im kámieniem/ á miáſto cegły podawáli ſobie wapno/ ábo źiemię iłowáthą abo wodę GrzegRóżn I3; Mącz 146c; záſypże ón Grundfeſt/ źiemią dobrą iłłowátą Strum O2, E3, Gv, K, M2 [2 r.].

Szereg: »glinny, iłowaty« (1): o tym wiédz że ták Staw być nie może/ czynión álbo ſypan: tylko kędy źiemiá tęga/ to ieſt/ Glinna/ Iłłowáta, śiwa álbo czérwona Strum N2.
W przen (1): Płácżćie przezrocżyſtych pol iłowáte wzory/ Wiekopámiętne dęby/ choynowe bory. KlonŻal A3v.
2. [Posiadający kolor iłu; popielaty: Ier ſzárego á iłowátego piorá. CygMyśl I2v.]

Cf ILNY

TZ