Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ISKAĆ

Następne hasło: ISKARZ »

ISKAĆ SIĘ (1) vb impf

Fleksja

inf	iskać się

imperativus
	pl
2	niechåj się iszczą

[inf iskać się]. ◊ imp 2 pl niechåj się iszczą.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w.

Znaczenia

1. [Obierać się z robactwa; tu przen: szukać, dobywać ostatka; wykładać resztę pieniędzy]
2. Gra słów, polegająca na identyczności 3 osoby czasowników „iskać się” i „iścić się”

1. [Obierać się z robactwa; tu przen: szukać, dobywać ostatka; wykładać resztę pieniędzy: Więc wżdam [waszy] przodkowie, chociaż to baczyli, Że ten jurgielt nie mógł dojść, bacznie stanowili, Życząc sobie pokoju, życząc doma mieszkać, Stanowili, aby król musiał się im iskać, A oni wżdy swój pokój ze czcią ogrodzili, U postronnych narodów tym się wymówili. PismaPolit 45.]

2. Gra słów, polegająca na identyczności 3 osoby czasowników „iskać się” i „iścić się”: Drudzy też niechay w kołnierzu poluią/ Niech ſię ſzwom iákoby nie ſwoim przypátruią. A niechay ſobie kredytu nie niſzcżą/ Niechay ſię iſzcżą. KlonFlis H4.

Formacje współrdzenne: odiskać się, wyiskać się; doiskować się.