[zaloguj się]
[pdf]

ISTNOŚĆ (656) sb f

istność (622), isność (34); isność PatKaz I, TarDuch, Leop, BiałKaz (9); istność : isność SeklWyzn (1 : 1), SeklKat (1 : 5), GrzegRóżn (153 : 3), Mącz (4 : 1), BiałKat (7 : 12).

o jasne.

Fleksja
sg pl
N istność istności
G istności istności
D istności istnościåm
A istność istności
I istnóścią istnościami
L istności istnościach

sg N istność (174). ◊ G istności (209). ◊ D istności (8). ◊ A istność (74). ◊ I istnóścią (38). ◊ L istności (133). ◊ pl N istności (6). ◊ G istności (6). ◊ D istnościåm (1). ◊ A istności (3). ◊ I istnościami (1). ◊ L istnościach (3); -ach GrzegRóżn (2), -åch (1) CzechEp.

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI ‒ XVIII w.

1. Byt, istota; essentia; dotyczy Boga, Jego istoty, natury, przymiotów; essentia BartBydg; hypostasis, subsistentia Mącz; substantia Vulg, PolAnt; natura, usia Cn (536): Essentia, gysthnoscz; substantia bythnoscz BartBydg 52; KromRozm I [H3]v; A ták muśiſz rozumyeć wedle iſtnoſci/ álbo wedle tych przypadkow/ ktore z iſtnoſci nye ćyeleſtney pochodzą/ yáko yeſt moc/ władza/ zacnoſć/ mądroſć/ dobroć. rć. ktore w boſtwye nye ſą ine od iſtnoſci/ ále ſámá iſtnoſć. KromRozm II r3, r2; KromRozm III A7, A8v; Widząc młodzyeniec iż bez Bogá káżda trudna ſpráwá/ ſzukał gdzyeby ſie tego náucżyć/ co ieſt Bog/ á co ieſt iſtność iego/ y vkazano mu do Platoná. RejWiz A7; A thák wiedz że ten Bog náſz ieſt ták iſtność dziwna/ A nád wſzytki iſtnośći rozumom ſprzećiwna. RejWiz 113v, A7, 111v, 112 [3 r.] (15); Hypostasis, Latine subsistentia sive substantia, Yſtność. Mącz 161a; Bogá znam y miłuię/ o iego Iſtnośći/ Nic nie piſzą (mym zdániem) Rybitwowie prosći Prot Cv; SarnUzn B8v; RejPos 171, 229 marg, 293v; Tu iuż ſłyſzyſz iż ſie Pan iſtnoſcią zowie gdy powieda iż mie ták zową ktory ieſt. RejZwierc 9v, 8, 8v [2 r.], 9 [2 r.], 9v [3 r.], Aaa3; Bog iedyny á prawdźiwy ieſt Duch niewidźiány/ y w Iſtnośći ſwoiey nieogárniony WujJudConf 44, 256; CzechRozm 19v; NiemObr 113; SkarKaz 278a.
Wyrażenia: »istność Bog« (1): Kto tedy proſtą drogę żywotá pobożnego ſobie obiera/ nie ná źiemię ma pátrzáć ále ná Niebo: To ieſt nie cżłowieká ma náśládowáć ále Bogá/ nie tym źiemſkim obłudnośćiam álbo figurom/ ále ſámey iſtnośći Bogu niebieſkiemu służyć KołakSzczęśl Cv.

»istność bostwa, boska, boża« [szyk 11 : 3] (7 : 4 : 3): Ewányeliſtá piſze/ iż ſie wnet Pan obroćić racżył do nich s ſwiętym miłoſierdzyem ſwoim / á obiáwił y okazał im ſpráwę/ táiemnice/ y káżdą iſtność Boſthwá ſwoiego ſwięthego RejPos 275, 275v, 294, 336, 351; A iż niemoże być áby ktorey ſtworzoney rzecży podobieńſtwo/ thák śie cżyſtym y duchownym nálázło iáko ieſt ſam Bóg: dla tego z żadnego podobieńſtwá/ iſtnośći Boſkiey doſtátecżnie wyrozumieć niemożemy. KuczbKat 100, 100 [2 r.], 125; RejZwierc A5, 9; CzechRozm 20, 32; WujNT 306.

peryfr. »istność jego« (1): Gdiż maſz s pewnych obietnic Páńſkich/ iż kthorzy mocnie wierzą iemu/ ieſzcże będą więtſze cudá cżynić niżli oná iſtność iego/ będąc tu ná tey márnośći ſwiátá tego. RejPos [236].

peryfr. »istność wiekuistej myśli« (1): Tá ieſt myśl oycá twégo/ ieſli o czym myśli/ Pátrząc ná ſczérą iſtność wiekuiſtéy myśli: Y ty nie płácz: twóy ſmutek Bóg zinąd nágrodźi KochTarn 79.

Szeregi: »istność albo będący« (1): Iam ieſt kthorym ieſt/ á Iſtność álbo będący poſłał mię do ciebie [Qui est, misit me ad vos Vulg Ex 3/14]. SarnUzn B5.

»Bog abo istność« (1): okrom mnoſtwá Bogow ábo Iſtnośći/ iáko oni zową GrzegRóżn B4v.

»istność i (abo) bostwo« [szyk 4 : 3] (7): Iezu kthorys ſie y oycza iednego być w ſile y też w moczy iako w boſtwie y iſnoſci odpowiedział. TarDuch B6; GrzegRóżn I2; CzechRozm 14v; CzechEp 174, 316; Iákoby ſię Chriſtus pan do nas znáć nie miał: przeto iż iſtnośći iego/ y wiekuiſtego Boſtwá/ nie wyznawamy. NiemObr 113; WujNT 753.

»istność, (albo) bytność« = substantia PolAnt [szyk 3 : 2] (5): Essentia divina, gysthnoscz, bithnoscz BartBydg Iv; BibRadz Hebr 1/3; Ták vczy Gribaldus trzech z oſobná/ Oycá/ Syná/ y Duchá Swiętégo łącząc nie inſzym ſpoſobem: iedno iáko troie ludźi od śiebie róznych: gdy káżdy z nich ma oſobną Iſność/ álbo bytność ſwą BiałKat 110v, 241; KuczbKat 15.

»egzystencyja albo istność« (1): Bo nie to ieſt iednoiſtny iáko oni dzierżą/ gdy ich dwá ſą ſobie podobni/ álbo iednácy/ ále gdy trzy perſony ſchodzą ſie w iednę exiſtencią álbo Iſtność. SarnUzn H4.

»essencyja abo (to jest) istność« (4): Toż mowi Antykryſt o ſwoim Bogu Iſtnośći/ ábo iednym we Trzech. Eſsencia ábo Iſtność ieſt rzecż nie rodząca áni vrodzona áni pochodząca GrzegRóżn K3v; CzechEp 145, 256, [402].

»natura, (i, albo) istność« [szyk 6 : 3] (9): Oycowie práwie wſzyſcy ty ſłowá/ Ia y Oćiec iedno ieſteſmy/ o iednośći náthury ábo Iſthnośći wykłádáią GrzegRóżn I2v; SarnUzn B4v, G4; KuczbKat 100; ReszPrz 86; Powtore w przedźiwnych onych Boſkich perſonách/ przekłáda nam iednę náturę/ álbo iſtność/ y iedno Boſtwo. LatHar 376; Tu opiſuie Bogá Oycá/ nie w człowieczych członkách [...] ále w drogich kámieniách: ktore figuruią iſtność y náturę iego. WujNT 849, 349, Xxxxx4.

»przyrodzenie abo (i) istność« (2): KromRozm II r2v; Znáć tedy dawa [Chrystus] iż z tych dwu rzecży ſkłáda śie błogoſłáwieńſtwo: Iedná/ iż Páná Bogá oglądamy iákim ieſt w przyrodzeniu y w iſtnośći ſwoiey. KuczbKat 100.

»substancyja albo (i) istność« [szyk 4 : 1] (5): Oćiec/ Syn/ duch święty trzy ſą imioná ále wſzyſtki táż ſubſtáncia ábo iſtność. CzechRozm 19; ReszPrz 79 [2 r.], 80, 91.

a. Termin podstawowy przy formułowaniu chrześcijańskiej nauki o Trójcy Świętej; przedmiot sporów między antytrynitarzami a pozostałymi wyznaniami chrześcijańskimi; forma substantialis WujNT 686 (429): O moy miły ſynu ia ciebie rodzę z żywota, to ieſth z iſtnoſci moiey od wiekow niż było ſlońce y wſzythko ſtworzenie. WróbŻołt 11 8; SeklWyzn B, Bv; KromRozm II r3; Ktory [Jezus] ſye vrodźił z oycá yedynak/ to yeſt/ z iſtnoſci oycowſkyey: Bog z bogá: ſwyátłoſć z ſwyátłoſći KromRozm III C4v; Szátáńſki Fortel przećiwko Iednemu Bogu Oycu. [...] Iednę Iſtność ma/ Oćiec/ Syn/ y Duch S. Abo iedná Iſtność poſpolitha ieſt Oycowi/ Synowi/ y Duchowi S. Ieden Bog we Trzech Perſonách. GrzegRóżn D4; Ieden Bog ſą Trzy Perſony. Iedná Iſtność we Trzech Perſonách. Trzy Perſony w Iedney Iſtnośći. [...] Tu káżdy wierny łácwie obácżyć może/ iż żadny z tych Bogow nie ieſt Oycem Kryſtuſowym GrzegRóżn D4v; A ktoryż inſzy może być Bog obrotny ktory ſię ták odmienia? iż cżaſem ieſt tym á cżáſem owym/ cżáſem w Perſonách/ cżáſem záſię Perſony w nim/ cżáſem w Iſtnośći/ ktora Perſoną nie ieſt/ cżáſem Iſtność w nim? W kiemże wżdy będźie inſzem on Bog ktory ieſt Ociec? GrzegRóżn K2; Y owſzem by twoiey Sofiſtyki ſtrzegli/ lepieyby muſieli Bogá zwáć/ vnitás ábo Iedność niżeli Troyca/ bo Iedność śćiąga ſię do Iſtnośći/ ktora v nich Bogiem ieſt/ á Troyca do Perſon kthore Iſtnością nie ſą śćiąga ſię. GrzegRóżn L4; Bo Iſtność nie ieſt ći Duch/ áni rzecz żywiącą Smysły wſzytki y rozum ſtáteczny máiąca Lecż ieſt proſte nazwiſko/ kthorem zwáć możemy Wiele rzecży/ á zwłáſzcżá ktorych nie widziemy GrzegRóżn N3, Bv, D [5 r.], Dv, D2, D4 (63); Iedni chcą áby Iſtność w trzech oſobách byłá/ Drudzy záſię (a widzę że tych bárzo ſiłá) Twirdzą ták/ że w Iſtnosći ſą trzy Relácyie/ Trzeći precz odrzucáią ty trudne Queſtie. Prot C; A ſą to ſłowá y wykład Hiláriuſzow. Bo iż w Bogu niemáſz accidens, to ieſt przypádłośći/ iedno ſubſtantia, to ieſt iſtność/ tedy lubo de accidente lubo de ſubſtantia, chceſz to rozumieć/ tedy záwżdy do tego prziydzie/ że Ociec s Synem y z Duchem ſwiętym ieſt iednym Bogiem. SarnUzn B4; Bo Náturá znácży tylko iednę rzecż to ieſt duchá/ bo piſmo mowi iże Bog ieſt Duch. Ale Iſtność iuż iákoby dwie rzecżj zda ſie w ſobie zámykáć/ y Náturę onę wiecżną y oneyże Nátury iednę exiſtencią/ ſtan álbo iſtność ſpolną. SarnUzn B5v; wiemy że też z oſobná káżda perſoná ma w ſtanie ſwoim ſwoie bycie. A tho oſobne bycie zowiemy Hypoſtaſis. A ono poſpolite zowiemy Iſtnoſcią. SarnUzn B5v, B3, B4 marg, B5v, B6, C [2 r.] (18); RejPos 231 [2 r.], 231v, 287, 294; Bo Synowi Bożemu Prorok nie dopuſzcza drugim Bogiem być/ mówiąc: Bóg ieden ieſt: to ieſt/ iednę y nieroźdźielną iſtność w ſobie máiąc BiałKat b2v, b2v [2 r.], c3v, 201, 241; RejZwierc 9v; RejPosWstaw [213]; Cżłowiekáć wſzędy Bog/ dla wybáwienia też cżłowiecżego/ obiecował Przodkom náſzym/ á nie ániołá/ ábo Bogá Słowo/ ábo iákiego ſyná z iſtnośći ſwey przed wſzemi rzecżámi vrodzonego CzechRozm 48v, 15, 18, 19v, 27, 33 (12); SkarJedn 278 [2 r.], 279, 280; SkarŻyw 393 [2 r.]; O troycy/ o perſonách/ o iſtnośći y podſtáćiach/ nic niewiem/ bo mi tego ná on cżás krzćićiel nie zlecał. CzechEp 85; Tria ſunt nomina omnia eadem ſubſtantia, to ieſt/ Trzy ſą imioná á wſzytkie táż iſtność. CzechEp 222, 69, 75, 145 [5 r.], 146 [9 r.], 185 (46); NiemObr 92, 95, 97 [2 r.], 98 [2 r.], 102 (9); ArtKanc H15, I6, I7; Pan náſz Iezus Chryſtus Syn Boży/ Bogiem ieſt y cżłowiekiem. Bogiem ieſt z iſtnośći Oycowſkiey/ przed wieki vrodzonym LatHar 373, 300, 371, 389; WujNT 67, 329, 349 marg, 350, 687, Xxxxx4; SkarKaz 485b.

W połączeniach szeregowych (14): Thuć dopiero widźiemy iáko ſzáthan ſzáleie/ y iáko ſię w dźiwne potwory odmienia/ áby ſwego Bogá nieznáiomego Prorokom/ Kryſtuſowi/ y Apoſtołom/ Bogá indefinitá/ Bogá Iſtność/ Bogá Troiákiego/ y inſzemi potwornemi nazwiſkámi miánowánego obronił GrzegRóżn F4v, A4v, C2, E2v, E3 [2 r.], E3v [2 r.], G3v; SarnUzn B5v; Trzeći dowod/ że Pan Chriſtus ieſt Bogiem iednym z Oycem. Bo nigdy poznánie Syná/ nie záwieráłoby w ſobie poznánia Oycá/ áni kto widzi Syná/ nie iużby widział Oycá/ gdyby nie byłá iedná y táż iſtność y náturá/ ábo iedno Boſtwo Oycá y Syná. WujNT 365, 375, 686; SkarKaz 485a.

Wyrażenia: »istność bostwa (a. Boga)« (17): RejPs 96v; RejAp 68v; RejPos [136]; BiałKat c3v, 181; KuczbKat 15; Iáko ſą trzey ſtanowie w iedney Iſtnośći Boſtwá. RejZwierc A5, 9v [2 r.], 10 [2 r.]; SkarŻyw 258; CzechEp 312; Theodorus Bezá tego nie prziymuie/ áby ſyn Boży miał ſię od wiekow z iſtnośći BOgá Oycá národźić. ReszPrz 78; ArtKanc G6v; [Panie] rácż Duchá wdźięcżen być moiego/ Day wielbić w trzech oſobách iſtność Boſtwá twego. GrabowSet P2; SkarKaz 485b.

»istność boska (a. boża)« [szyk 12 : 6] (18): Przeto mowić nie vmiem o Boſkiey Iſtnosći/ Dla ktorey miedzy námi niemáſz iuż miłosći. Prot B3; BiałKat c3v, 3v, 31, 46; KuczbKat 9, 100; RejZwierc 10; Dowod o iedney iſnoſci Boſkiey Bogá oyca y ſina. BiałKaz F marg, E4v, F [3 r.], F2 [3 r.]; SkarJedn 279; GrabowSet X3.

»jeden (Bog) w istności (Bog)« [szyk 20 : 1] (21): SeklWyzn B; ieden wyſnoſcy Bog ociec wſziſtko ſtworzył ſyn nas odkupył/ á duch ſwieti oſwiecił SeklKat N3v, D3, N4v, O, P4v; My iże trzymamy o iednym Bogu w iſtnośći/ á o trzech w perſonach/ niemoże nam nikth zápluſnąć żebyſmy trzech Bogow mieli. SarnUzn Hv, A4v, B3, B7v, C4 (11); RejAp 68v, Ddv, Ee3; WujNT Xxxxx2v.

»jedność (w) (boskiej) istności« (8): Gdyż iako iednoſć ieſt pocżąthek wſzelkiey licżby dalſzey/ tak theż on od ktorego wſzytki rzecży pocżątek maią/ chćiał ſie pod iednoſćią iſtnoſći zamknąć/ á żadney rownej drużyny z ſobą nie mieć. KłosAlg Av; SarnUzn E5v [2 r.], G5v, Hv; BiałKat 181; KuczbKat 9, 15.

»jedna istność« [w tym kogo (7), jednej istności z kim (13)] = homousius Mącz, consubstantialitas WujJud 174 [szyk 35 : 2]« (37): KromRozm I L4v; ktory pan Kryſtus będąc práwym Bogyem/ yedney iſtnoſći y władzey z Oycem/ znyezmyerney miłoſci y miłoſyerdźya przećiw rodzáyowi ludzkyemu/ człowyeczeńſtwo ná ſye przyyął KromRozm II b2v, f3v; KromRozm III C4v [2 r.], E3, O5; Iż chociay ſą trzy ſtany/ ále iedná iſtność/ Iedná wola/ iedná myſl/ ná wſzem nierozdzyelność. RejWiz 114; Leop Ioann 14 arg; Homousius, vel Homousios, Yedney yſtnośći/ yedney ſubſtánciey. Mącz 157c; SarnUzn Cv, D6, E5v, Fv; RejAp 66v; BiałKat b3 [2 r.], c, 86; Ale Oćieć w iedney iſtnośći Boſtwá/ ieſt pierwſzą perſoną KuczbKat 15, a2, 15 [2 r.]; RejZwierc 9v, 10 [4 r.]; Przed Concilium Niceńſkim y przed kácerſtwem Arryuſowym/ nie trzebá było áni vżywano w Kośćiele tych terminow/ homouſii y Conſubſtántiálitatis/ to ieſt iedney álbo ſpołecżney iſtnośći/ perſony WujJud 174, 25; WujJudConf 23v; BiałKaz F [2 r.]; KarnNap Bv; GrabowSet X3 [2 r.]; LatHar 371.

»jedyna istność« (2): RejPs 96v; Okazałeś nam Oſob ſwych rozność/ A wſzákże w Boſtwie iedyną iſtność ArtKanc J10v.

»Pan (a. Bog) w istności jedyny« (2): SeklKat P3; Bądźże chwałá Pánie tobie/ ienżeś w iſtnośći iedyny/ á troy w Oſobie/ z Oycem y z Duchem świętym ArtKanc H16v.

Terminy polemiczne ariańskie, mające zdemaskować fikcyjność pojęcia jednego Boga w Trzech Osobach:»Bog istność« [szyk 65 : 1] (66): My też nie krzćiliſmy ſię w imię żadnego z thych Bogá/ áni Kredo wiáry naſzey każe nam wierzyć w tego Bogá Iſność/ ábo troiákiego/ iedno tylko w Bogá Oycá/ y w Syná Bożego/ y w Duchá świętego. GrzegRóżn A4v; Thedyć dopiero ich ieden Troiáki/ ábo ieden Iſtność Bog (ktora áni vrodźiłá/ áni vrodzoná ieſt/ á ták áni Oycem ieſt áni Synem) będzie zá Bogá chwaloná. GrzegRóżn C4; Aby thedy Trzey Bogowie nie byli/ to ieſt/ Ieden Bog Oćiec/ Ieden Syn Boży/ y Ieden Duch S. Przeto nálezli Iednego Bogá Iſtność GrzegRóżn Fv, A4v [2 r.], B [2 r.], B2v, B3v, Cv [2 r.] (66).

»istność Boga« (2): ieſli ten tám wáſz ſyn Boży/ będąc z iſtnośći Bogá oycá vrodzony Bogiem też ieſt/ iáko y Bog oćiec: á Bogá nikt nie widział tedy też y tego ſyná Bogá nikt widzieć nie mógł CzechRozm 50, 60.

»istność boża (a. boska)« [szyk 9 : 9] (18): Pomieſzánie ięzykow przy budowániu wieże Bahel. IEdná ieſt Iſtność Boża. Iedná oná Iſtność ieſt Ieden Bog. Ieden Bog ieſt w Iſtnośći. GrzegRóżn Hv, D4v, H2 [2 r.], H2v [2 r.], I2v [2 r.]; CzechRozm 12v, 21, 33v, 37; CzechEp 145 [3 r.], 174, 253; NiemObr 93.

»Bog ieden w istności« (5): GrzegRóżn D4, H4; żeby ták był Bog w iſtnośći ieden/ á w perſonách troiáki CzechEp 272; NiemObr 122 [2 r.].

»jedność (w) istności« (4): Wolę ia/ głupim będąc Biernatem/ y w tym klechą zoſtáć: bo zgołá nie wiem áni rozumiem/ co to wżdy zacż ieſt tá dwoiſta troyca/ ktora to/ ieſt iedna z nich w iednym boſtwie: która záśiádłá w troiákośći perſon á w iedności iſtnośći: á druga záś w troiákośći iſtnośći/ á w iednośći perſony. CzechEp 69, 69, 70; CzechEpPOrz *3.

»jedna istność« [w tym kogo (3), z kim (6)] (33): Szátáńſki Fortel przećiwko Iednemu Bogu Oycu. Iedná Boża Iſtność. Ieden Bog Iſtność/ Ieden Bog w Iſtnośći GrzegRóżn D4, F3, H2 [5 r.]; CzechRozm 12, 14, 18v; CzechEp 34, 140, 141, 142, 146 (13); Láktáncyus zacny y ſławny Doktor/ żył około trzech ſet lat po pánu Chriſtuśie: ten nigdy iedney iſtnośći/ áni trzech perſon nie vcżył NiemObr 126, 95, 111, 126, 127, 133 (10).

»jedyna istność« (1): Iż ieden tylko y ſam ieſt Bog prawdziwy Bog Oćiec: ábo iż iedyną ſámą iſtnośćią ieſt Oćiec/ Bog on Izráelſki CzechRozm 19v.

»w istności jedyny« (1): [Mszał] Zowie záś [Chrystusa] troiſtym w perſonách/ á w iſtnośći iedynym. Więc ſię ia z tey głębokiey Theologiey wyplątáć nie mogę. CzechEp 70.

»istność trojaka« [szyk 1 : 1] (2): Sámá thedy thá oſthátnia modlitwá krwią zápiecżętowaná/ ieſt y będźie ná świádectwo złym vpornym ludźiom/ ktorzy tego Bogá Kryſthuſowego zá Bogá prawdźiwego znáć niechcą/ broniąc ſwey troiákiey iſtnośći GrzegŚm 44, 6.

»trojakość istności« (2): zgołá nie wiem áni rozumiem/ co to wżdy zacż ieſt tá dwoiſta troyca/ która to ieſt iedna z nich w iednym boſtwie: ktora záśiádłá w troiákośći perſon á w iedności iſtnośći: á druga záś w troiákośći iſtnośći/ á w iednośći perſony. CzechEp 69, 70.

b. Termin podstawowy przy formułowaniu kościelnej nauki o Eucharystii; substantia (11): Naprzod/ iż w vſtáwie tego Sákrámentu [Eucharystii]/ Pan ſam powiedźiał: To ieſt Ciáło moie. Bo tego ſłowká/ To/ tá moc ieſt/ áby pokazáło wſzyſtkę iſtnośc rzecży obecney. KuczbKat 175; Bo ſie wſzyſtká iſtność chlebá mocą ſłowá Bożego/ á poſtánowienia Chriſtuſowego/ odmienia w iſtność ćiáłá. Tákże y o Winie rozumiey. WujJud 164v, 174v [2 r.], 176v, 263v; SkarŻyw 91, 337 [2 r.]; WujNT 332.
Szereg: »istność albo substancyja« (1): po poświąceniu chlebá y winá/ iuż tám więcey chleb chlebem/ áni wino winem nie ieſt/ ále ſie sſtawa przemienienie wſzyſtkiey iſtnośći álbo ſubſtántiey/ w iſtność ćiáłá Páná náſzego Iezuſá Chriſtuſá [...] ktore przemienienie przeto Tránſubſtanciácyą właſnie zową. WujJud 174v.
2. Bytowanie, egzystencja, istnienie; dotyczy Boga [prawie zawsze z zaimkiem dzierżawczym] (51): Tákżeć ácż Pan ieſt pewnie ſwą możnoſcią wſzędzye/ Ale iſtnośći iego práwy ſtolec będzye/ Nád wſzytkimi żywioły/ y nád wſzytki niebá/ Bo iego wielmożnośći ták tego potrzebá. RejWiz 153, 111v; SarnUzn B8v; RejPos 230v; Ale iż wiemy pewnie iż Bog ieſt/ tedyć wżdy czokolwiek ieſth/ wżdyć muśi mieć iſtność iáką/ ácż powiedáią iż to ieſt philozophia/ ále tę philozophią ſamże ten Pan potym iáſnie wyłożyć racżył. RejZwierc 9; Duch S. z oycá y ſyná wiecżnie ieſt/ y iſtność ſwoię y ieſteſtwo ma záras z Oycá y z Syná/ y zobudwu wiecżnie iáko ziednego pocżątku/ y z iednego thchnienia pochodzi. SkarJedn 271, 272; Bez pocżątku w ſwey iſtnośći/ wielce dźiwny w ſwey iáſnośći/ wiecżnie ſam kroluieſz/ wſzyſtkie rzecży możnie ſpráwuieſz. ArtKanc I2v; GrabowSet P2v [2 r.]; Ktory [Syn] będąc iáſnośćią chwały/ y wyráżonym obrázem iſtnośći iego [qui cum sit splendor gloriae et figura substantiae eius] WujNT Hebr 1/3, s. 304; SkarKaz 485b.
Wyrażenie: »boska istność« (2): dla tego niewidomym obyczáiem ieſt Boſka iſtność w Sákrámenćie: áby poczćiwość y nabożeńſtwo przy ónym Sákrámenćie byłá BiałKat 330.
a. Dotyczy rzeczy, zjawisk lub stworzeń; substantia Mącz (37): BielŻyw 136; Bo ſnadz namnieyſſa koſć ćiáłá moiego ieſt wliczbie twoiey/ á zátáiona przed tobą niebędzie áczkolwiek ieſt iſtnoſć moiá przez ćię ſpráwioná ná mieſcoch táiemnic pokrytych RejPs 206v; Iż ieſt wiele tych rzecży co ciáłá nie máią/ A wżdy wiele iſtnośći ſwych nam obiawiáią. Pátrzay pilno ná płomień iż then nie ma ciáłá/ A pátrz iáko iego moc dziwnie ſie zmieſzáłá. RejWiz 111; Ale wedle rozumu pátrz iáko iſtnośći/ Chociay ſą niewidome/ cżynią ſwe możnośći. Kwiatek pyękny máła rzecż choć ſtoi z dáleká/ Nie widáć go/ á wonność záleći cżłowieká. RejWiz 112v, 112 [2 r.], 112v, 113 [2 r.], 118v, 155, 155v, [Cc6], Dd4; Substantia, Yſność którey rzeczy/ máteria. Mącz 419d; Substantia apud Dialecticos est fulctrum accidentium, Yſtność ná ktorą rozmáyite przemiennośći przipadáyą. Mącz 419d; SarnUzn B6 [2 r.]; cżemu nie ma chcieć Náturá tworzyć białychgłow/ gdyż bez nich narod ludzki zginąć by muſiał: á Náturá ni o cżym Więtſzey piecży niema/ iáko iżby káżdą rzecż w iſtnośći ſwey záchowáłá GórnDworz X7v; Owo pierze v ptakow/ liſcie y roſzcżki ná drzewie/ co náturá dáłá oboigu themu/ ku potrzebie/ y záchowániu ſwoiey iſtnośći/ á wdy y to ma wielką cudność w ſobie. GórnDworz Ll 6; ábowiem piękność tym więcey ma w ſobie doſkonáłośći/ im ſie mniey z widomemi rzecżámi wiąże: á kiedy nie ma z nicżym ſpołki/ iedno ſámá ieſt w ſwey iſthnośći/ to dopiero ieſt práwie doſkonáłośći zupełney. GórnDworz Mmv, Mm5v, Mm6v; [człowiek] ze czterzech żywiół w ćiele/ á z duchá nieśmiertelnégo złożón ieſt/ czym ieſt/ y co to zá żywioły/ áby myślił/ ogień/ wiátr/ wodę y źiémię: z których/ y iego/ y wſzyſtkich inſzych rzeczy żywiących/ iſtność ieſt złożóná Oczko 3v, 3v, 5 [2 r.]; GrabowSet K, T3v; SkarKaz 276b; PaxLiz A2, Bv, Cv.
Szeregi: »bycie i istność« (1): iáko też ſyn/ będąc ſynem/ nie może być oycem: á pogotowiu ſobie ſámemu/ y wſzytkim inſzym rzecżam przycżyną y powodem/ byćia ich y iſtnośći CzechEp 241.

»istność i bytność« (1): [grzech pierworodny] Nyeyeſth teſz ona ządza duſze ku czyalu Nyeyeſt teſz ktora rzecz bytna kthora by byla yako to czo ma yſnoſzczy bytnoſzcz, ale yeſt ſtradanye ſprauyedlyuoſzczy pyeruorodney gdyſzmy yą povynny myecz PatKaz I 16v.

»ciało abo istność« (1): Iáko tedy dwoie ćiáłá ábo iſtnośći mogą być záraz ná iednym mieyſcu WujNT 386.

»istność i stworzenie« (1): w ktorym [Najświętszym Sakramencie] ieſt prawdziwie Pan Chriſtus/ on chleb żywy ktory sſtąpił z niebá. Ktory przeto názwan ieſt chlebem Nádiſtotnym/ iż przewyżſza wſzytkie iſtnośći/ y wſzytko ſtworzenie. WujNT 27.

3. Wewnętrzna natura, właściwość, istota czegoś odróżniająca dany gatunek od wszystkich pozostałych, przysługująca wszystkim bytom; essentia, natura, usia Cn (54): A yednák yego [słońca] iſtnoſć y przyrodzenye nye z inąd poznawamy yedno iż widźimy/ iż yeſt ćyáło okrągłe á ſwyátłe ná nyebye/ w koło źyemyę vſtáwicznye obchodzące KromRozm III B6v, B6v [2 r.], B7; Ten Philozoph [Platon] ácż był pogánin/ á wſzákoż wiele piſał o iſtnośći Páńſkiey/ tákże y o iſtnośći duchow/ także y o przyrodzeniu cżłowiecżym RejWiz A7; Lecż ich [aniołów] ſubtylne ciáłá [...] Niewidome/ ſláchetne/ á dziwney iſtnośći/ Ze rozum nie ogárnie tám tey ich bytnośći. RejWiz 115, 86, 107v, 113, 148, 155 (9); A chociaż też wodá wedle iſtotnego doſwiádcżenia/ nie może ſie odmienić w przyrodzoney iſtnośći ſwoiey/ á wſzákoż iednák iż ieſt ſákrámentem/ tedy nie ieſt znákiem gołym/ ále znákiem zaczney á ſwiętey rzecży RejPos 153v, 82; Bo niemoże tho być/ áby z podobieńſtwá ktorey rzecży ćieleſney/ iſtność oney rzecży ktora ieſt przez ćiáłá poznaná być mogłá KuczbKat 100; Abowiem ácż niewidźimy zewnątrz ná Chlebie y Winie żadney odmiány/ iednák iſtność ich prawdźiwie śie obraca w Ciáło y Kreẃ Páná Chriſtuſowę. KuczbKat 165, 100, 165, 170 [2 r.], 175 [3 r.]; Nie trácą przyrodzenia ſwego chleb y wino/ ná pozwirzchnich oſobách/ bo przedśię biały/ okrągły/ y z tymże ſmákiem iáko y pirwey Sákráment zoſtáie/ ále trácą iſtność ſwoię. WujJud 164v, 26v [2 r.], 164v, 174v, 250v, 252 (12); SkarŻyw 337 [2 r.]; [Jezus Chrystus] Bogiem ieſt z iſtnośći Oycowſkiey/ przed wieki vrodzonym: cżłowiekiem ieſt z iſtności máćierzyńſkiey w cżáśiech národzonym. LatHar 373; O Wſzechmogący wiecżny Boże/ prośimy [...] ábyſmy ták byli/ cżyſtym ſumnieniem/ zá twoią ſpráwą tobie oddáni/ iáko dźiſieyſzego dniá iedyny Syn twoy/ w iſtnośći ćiáłá náſzego/ w Kośćiele ieſt ofiarowány. LatHar 403, 188; WujNT 604.
Szereg:»natura to jest istność« (1): Ten chleb/ ktory Pan Apoſtołom podawał/ nie ná oſobie ále ná náturze/ to ieſt iſtnośći/ przemieniony/ wſzechmocnośćią ſłowá sſtał ſię ćiáłem. WujJud 174v.
a. To, co zasadnicze, podstawa, istota, właściwośc rzeczy (11): boć ieſt wiele drijakw/ ktore tylko ymię drijakwie maią/ ale iſtnoſć prawa y dobroć iey: gdzies FalZioł V 63; Ale pokarm zły á bezmiernie pożywany/ [...] albo theż iakoſzkolwiek nakażony á nie podług ſwey iſtnoſci iedzony [...] żywot kazi y cżłonki mdli. FalZioł V 63v, I 137b; Nyrki ſtroż ſerdecżny. Zołć ieſt wzburzenie gniewu. [...] Ta była mądroſć Secundowa iż rzecży wſzitkich iſtnoſć wypiſać vmiał. BielŻyw 138; RejWiz 114; E natura rerum evellere, Z ſwiátá álbo ſwey yſtnośći wykorzenić. Mącz 241c; Gdyż tedy męſzcżyzná w iſtnośći ſwey nie ieſth doſkonálſzy niż białagłowá GórnDworz X7; RejPos 294; Tákże też y Páweł ſwięthy/ chcąc opiſáć wiecżerzey Páńſkiey iſtność y vſtháwę/ vkazał iáki nam thám pokarm dawan bywa RejPosWiecz3 [97]v; A ieſli ieſt ſkromnieyſza [ſranca]/ [...] Cieplicámi iéy rátowáć możem: wſzákoż nie zſtym vfániém/ áby Iſtność choroby tám tędy wyniść miáłá Oczko [40].
Szereg: »istność abo grunt« (1): Abowiem sſtáliſmy ſię vczeſtnikámi Chriſtuſowymi: ieſli tylko początek gruntu iego [substantiae eius] áż do końcá mocny záchowamy. (marg) Początek iſtnośći ábo gruntu Chriſtuſowego, wiárę zowie, iż ieſt początkiem y fundámentem wſzytkiego budowánia duchownego. (‒) WujNT Hebr 3/14.
4. Postać, kształt, forma (3): A też wiedz iż nam ten Pan nie chce ſie okázáć/ W práwey ſwoiey iſtnośći/ áż przydzye ſwiát káráć. RejWiz 187, 154v; RejPos 171.
5. Rękojmia, poręczenie (1):
Szeregi »rękojemstwo abo istność« (1): Tu wżdy iuż ná tym ſwiecie iáko táko/ ábo zárázem odćirpieć/ ábo wżdy do cżáſu więzyenie podiąć/ ábo ſie iákim wżdy rękoiemſthwem ábo iſtnoſciámi wypráwić. Ale tám iuż żadney pomocy/ [...] nie naydzyeſz RejPos 248.
*** Wyraz cytowany, omawiany (11): A to ſłowo Eſſentia álbo Iſtność znácży nam plenam plenitudinem Deitatis, iáko Páweł s. mowi SarnUzn B4v, B, B4, B5v [3 r.], G8; Bo to iáwna iż do ſynodu Niceńſkiego we 322. lat od národzenia Chriſtuſá Páná nie były w zwycżáiu ty ſłowká/ Iſtność/ Podſtáć y inſze temuż ſłużące. CzechEp 233, 234, 361; WujNT 735.

Synonimy: 1. bycie, bytność, egzystencyja, essencyja, jestestwo, osoba, persona; 2. bycie, byt, egzystencyja; a. życie, żywot; 3. essencyja, natura, podstać, przyrodzenie, substancyja; a. podstawa, własność; 4. forma, kształt, podstać, postać; 5. gwar, rękojemstwo, rękojmia.

Cf ISNOĆ, ISTNIENIE, ISTOŚĆ, ISTOTA, ISTOTNOŚĆ, JEDNOISTNOŚĆ, JESTNOŚĆ, SPOŁISTNOŚĆ

TG