[zaloguj się]
[pdf]

JOWINIJAN (42) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w jowinijanista); a pochylone.

Fleksja
sg pl
N jowinijån jowinijåni
G jowinijåna
D jowinijånowi
A jowinijåna
L jowinijånie

sg N jowinijån (31). ◊ G jowinijåna (2). ◊ D jowinijånowi (1). ◊ A jowinijåna (5). ◊ L jowinijånie (1). ◊ pl N jowinijåni (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. n-pers (40):
a. Twórca herezji w IV wieku głoszący naukę podobną do protestanckiej (3): HistRzym 47v; Tákże y to pewna/ że Auguſtyn ś. y Epiphánius Aériuſzá y Hieronym ś. Iowinianá/ przeto/ że náprzećiw poſtom Kośćielnym mowił/ miedzy Heretyki pocżytáią WujJud 195, 196v.
b. Imię cesarza rzymskiego (37): Y wyſzłá Ceſárzowa przed páłac/ á widząc Iowinianá dźiwowáłá ſie bárzo/ y záſie w páłac weſzlá ku Ceſárzowi/ rzekłá HistRzym 46, 42 [2 r.], 42v [2 r.], 43 [3 r.], 43v [4 r.], 44 [3 r.] (23).
Zestawienie: »Jowinijan cesarz« [szyk 7 : 7] (14): IOwinian Ceſarz bárzo możny w Rzymie pánował HistRzym 41, 41, 41v, 42 [3 r.], 43, 43v (14).
2. Zwolennik nauki Jowiniana (IV w.) (2): Confeſsioniſte Aëriani y Iowiniani. WujJud L16v, 195 marg.

Cf JOWINIJANISTA

JW