KARMNIK (13) sb m
-å- (9), -a- (1) Murm.
Fleksja
|
sg |
pl |
N |
kårmnik |
|
I |
kårmniki(e)m |
kårmnikami |
L |
kårmniku |
kårmnikåch, kårmnik(o)ch |
sg N kårmnik (4). ◊ I kårmniki(e)m (1). ◊ L kårmniku (6). ◊ pl I kårmnikami (1). ◊ L kårmnikåch (1), [kårmnik(o)ch].
Sł stp w innym znaczeniu, Cn notuje, Linde XVIII w.
Pomieszczenie dla świń, chlew;
hara Murm, BartBydg, Calep, Cn; stabulum porcorum BartBydg; sagina, saginarium, vivarium suum Cn (13):
Murm 133;
Saginare [!], karmnyk. BartBydg 135,
67;
Hara – Kąrmnik, świnski chlew. Calep 472a;
Do młyná wieprze dawáć tákie/ coby ich dokarmiwáć/ ktory iuż będźie w dworze pierwey rozetkány w karmniku/ y doroſły. GostGosp 62.
W połączeniu szeregowym (1): Gnoiow ná śćiány nie miotáć w ſtáyniach/ w wołowniach/ y w ćielęćińcach/ w karmnikach/ v świni/ y wſzędy: bo od tego śćiány gniją GostGosp 16.
W porównaniach (4): A to ſnadź napilnieyſza nędznemu cżłowieku/ Aby ſwoię powinność nacż ieſt ſtworzon wiedzyał/ Aby iáko w karmniku proſty wieprz nie ſiedzyał. RejWiz 46v, 6; Nie to áby tylko miał prożnuiąc leżeć iáko wieprz w karmniku/ álbo pies ná ſmieciu. RejZwierc 145, 36.
W przen (1): prawdę zbáwienną/ y z tymi przy ktorych oná ieſt/ ſrodze prześláduią. Oprocż tych ktorych z dźiecińſtwá śiadkámi ſwymi łowi: á potym karmnikámi dobrymi opátruie. Ktorzy wſzyſcy tyią iáko wieprze CzechEp 351.
Przen: Niewola (1): Ale łukiem á ſzáblą cżyſcie przepioruie. Choć on v Ocżakowſkich był nie raz w karmniku/ Y ſam przywiodł do Polſki nie iednego w łyku. PaprPan Y4v.
Pogard. (1):
Wyrażenie: »świni karmnik« (1): á nie wziąwſzy Zamku/ ktory pierwey Swinim karmnikiem názywáli/ názad odciągnąć muſieli StryjKron 752.
a) [Tabernakulum (ze stanowiska innowierców): iż onego ſyná Bożego [...] z niebá ſciągácie [...] w złotho álbo w ſrebro zámykáiąc/ ná pewnych mieyſcoch w karmnikoch chowáiąc. WergerRej H.]
Synonimy: barłog, chlew, sadz.
ZCh