[zaloguj się]
[pdf]

1. KARNY (6) ai

a jasne (w tym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg
mNkarny nNkarné
pl
N subst karn(e)
A m pers karn(e)

sg m N karny (1). ◊ n N karné (2); -é (1), -(e) (1). ◊ pl N subst karn(e) (1). ◊ A m pers karn(e) (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Posłuszny, zdyscyplinowany; disciplinosus, emendabilis, bona disciplina exercitus Cn (4):

W połączeniach szeregowych (4): A téż ledwe ſye kiedy dźiéćię vrodźiło/ Coby łáſki rodźiców ſwych ták godné było. Ochędożné/ poſłuſzné/ kárné/ nie pieſzczoné KochTr 11; GórnRozm D4; Wielkie też ieſt ſzczęśćie Rzeczypoſpolitey/ gdy ma ludźie cnotliwe y bogoboyne/ y kárne SkarKazSej 686a, 698b.

2. Wykonywany za karę (1): Y ták w tey wielkiey miłośći záwiązáłá ſię poenalis ſatisfactio karne doſyć vcżynienie WysKaz 29.
3. Podlegający karze (1): Castigabilis, Kárny/ álbo godny karánia. Mącz 415c.

Synonim: 1. posłuszny.

Cf NIEKARNY

MM