[zaloguj się]
[pdf]

KORONAT (2) sb m

Oba o jasne, a pochylone.

Fleksja
sg pl
N koronåt
G koronåt(o)w

sg N koronåt (1). ◊ pl G koronåt(o)w (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

1. Człowiek uwieńczony koroną (1):
Zestawienie: »czterech koronatow« = czterech świętych umęczonych w Rzymie w 304 r., którym wbito na głowy korony cierniowe; tu w funkcji nazwy dnia kościelnego im poświęconego [Quattuor Coronati Łac śr] (1): Liſtopad [...] 8 [..] 4. Koronatow Goski A14v.
2. Moneta zachodnioeuropejska z wyobrażeniem korony; coronatus Mącz, Cn (1):
Zestawienie: »francuski koronat« (1): Aureus coronatus, Fráncuski Koronat złoty yeſt. Mącz 21b.

Cf KORONA

RS