Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KREWNIĆ SIĘ]

Następne hasło: KREWNOŚĆ »

KREWNIK (5) sb m

Fleksja

N sg krewnik (3).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Znaczenia

1. Człowiek, w którym krew bierze przewagę nad innymi składnikami organicznymi i wywiera decydujący wpływ na jego strukturę fizyczną i psychiczną, sangwinik (3)
2. [bot. Sanguisorba minor Scop., krwiściąg mniejszy i Sanguisorba officinalis L., krwiściąg lekarski; byliny z rodziny różowatych (Rosaceae), tamujące krew, stosowane w lecznictwie; pimpinella (Italica a. sanguinaria)]

1. Człowiek, w którym krew bierze przewagę nad innymi składnikami organicznymi i wywiera decydujący wpływ na jego strukturę fizyczną i psychiczną, sangwinik (3): Bo ſnádnie Koleriká poznaſz y po ſierśći/ bo ſie vrodzi cżarno/ Melánkolik liſowáto/ Flegmátyk bládo/ Krewnik z białá rumiáno. RejZwierc 6v, 3v, 6v.

2. [bot. Sanguisorba minor Scop., krwiściąg mniejszy i Sanguisorba officinalis L., krwiściąg lekarski; byliny z rodziny różowatych (Rosaceae), tamujące krew, stosowane w lecznictwie; pimpinella (Italica a. sanguinaria), sanguisorba Cn: SANGVISORBA Pimpinella Pratenſis Czarnogłów TO źiółko ieſt podobné Biedrzeńcowi Włoſkiému/ któré zową Włoſzy Pimpinellam, á zową ie Krewnik z Láćińſkiego Sanguiſorba, iż mocno krew záſtánawia wſzeláką: [...] dla tego zową po Polſku niektórzy/ Pánny Máryiéy Róża UrzędowHerb 274b (Linde).]

Synonimu: 2. »roża panny Maryjej«, »sowia strzała«.

Cf KREWNIK, KRWISTY

AKtt