![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: KWICZĄCY | Następne hasło: KWICZEK » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KWICZEĆ (14) vb impf
Fleksja
| inf | kwiczeć | |||
|---|---|---|---|---|
| indicativus | ||||
| praes | ||||
| sg | pl | |||
| 1 | kwiczę | |||
| 3 | kwiczy | kwiczą | ||
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | kwiczåł |
| fut | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | będzie kwiczåł |
inf kwiczeć (1). ◊ praes 1 sg kwiczę (3). ◊ 3 sg kwiczy (5). ◊ 3 pl kwiczą (3). ◊ praet 3 sg m kwiczåł (1). ◊ fut 3 sg m będzie kwiczåł (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
Wydawać głos charakterystyczny dla świni, osła, przestraszonego konia; grunnire BartBydg, Mącz, Calep, Cn; glunire, frendere BartBydg; rudere, stridere Mącz (14): Gdy ie ćiągną na zábićie: Cżemu owcá idąc milcży/ A wieprz záśie śilno kwicży? BierEz C3v; BartBydg 222, 257 [2 r.]; RejRozpr Bv; Wilcy wyią zá gumnem á cielętá rycżą/ Pśi ſzcżekáią pod okny/ świnie w chlewie kwicżą. RejWiz 12, 92; RejFig Cc; Rudo, Kwiczę/ to yeſt ryczę yákoby ośieł. Mącz 359d, 150a, 420d; [koń] będzye kwicżał/ rycżał/ kąſał/ wirzgał RejZwierc 75, 218; kiedy ſie woyſká pothykáią/ zbroiá chrzęśći/ drzewá ſie łamią/ ſtrzelbá puka/ konie kwicżą/ ludzie okrzyki cżynią BielSpr 6.
W charakterystycznych połączeniach: koń kwiczy (2), osiołek, świnia (4), wieprz.
Formacje współrdzenne: kwiknąć; kwikać się.
JB