[zaloguj się]
[pdf]

RACHOWNICZY (3) ai

a oraz o jasne.

Fleksja
sg
mNrachowniczy
pl
N subst rachownicz(e)

sg m N rachowniczy (2). ◊ pl N subst rachownicz(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn); poza tym w objaśnieniu s.v. rachmierski.

Związany z liczeniem, obliczaniem; rationarius Mącz, Calep, Cn; arithmeticus, calcularius, calculatorius, numeralis Cn (3): Mensa etiam quadra dicitur, Tálierz y ráchowniczy ſtół ná którym ráchuyą Mącz 216d; Calep 896a.
Wyrażenie: »rachownicze księgi« (1): Rationarius codex, Regiſtr/ ráchownicze xięgi. Mącz 347c.

Cf RACHUBNY, RACHUNKOWY

JR