[zaloguj się]
[pdf]

LAMENTOWANIE (5) sb n

Oba a, pierwsze e oraz o jasne, końcowe e z tekstu nie oznaczającego -é.

Fleksja
sg
N lamentowani(e)
I lamentowani(e)m, lamentowanim

sg N lamentowani(e) (3). ◊ I lamentowani(e)m (1) Leop, lamentowanim (1) StryjKron.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Głośny płacz połączony z zawodzeniem, skargą; narzekanie, biadolenie; lamentatio Vulg, Mącz; questus, quiritatio Mącz (5): Quiritatio, Ná rátunek wołánie/ lámentowánie/ vtiskowánie. Mącz 343a, 183b, 340b.
Szereg: »lamentowanie i płacz« (1): lud wſſyſthek vpadł ná oblicże ſwe/ chwaląc Páná Bogá á ſpołecżnym lámentowániem y płácżem [lamentatione et fletu] iednoſtáyne modlitwy ſwe przekłádáli przed Pánem Bogiem/ mowiąc Leop Iudith 6/14.
a. Opłakiwanie zmarłego połączone z zawodzeniem, należące do obrzędu pogrzebowego (1):

W połączeniu szeregowym (1): Woyſko Litewſkie [po śmierci Gedymina] od oblężenia Zamkow odſtąpiło/ z wielkim ſmutkiem/ płáczem y nárzekánim ſynow iego [...] y poſpolitego ludu y Rycerſtwá z zwykłym ná xtałt ſpiewánia lámentowánim/ y wyliczanim onot y dzielności iego/ iáko ieſt obyczay v Litwy opłákiwánia vmarłych. StryjKron 411.

Synonimy: narzekanie, płacz, skarżenie, utyskowanie.

Cf LAMENT, LAMENTACYJA, LAMENTOWAĆ

KN