[zaloguj się]
[pdf]

LATACZYK (1) sb m

Fleksja

N sg låtaczyk.

Sł stp, Cn, Linde brαk.

Dem. od „latacz”; tu: w przen: człowiek wybitny, niepospolity, górujący nad innymi: LVkowſkich to záprawdę/ gniazdó nie podleyſze/ Acżgdy ptaki zbieráią/ zoſtáwuią mnieyſze. Y bywa więc latácżyk/ buiáwy s tákiego/ Ale mi przedſię nie gań/ krzecżotá wielkiego. Bo iáko raz záleći/ to wzgorę nogámi/ Przewroći ſie Záiącżek tłucże gi dzwonkámi. RejZwierz 77.

BZ