[zaloguj się]
[pdf]

LISICA (4) sb f

a jasne (w tym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg pl
N lisica
G lisice
A lisice

sg N lisica (2). ◊ G lisice (2). ◊ pl A lisice (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVII w.; poza tym XVIII w. w innym znaczeniu.

1. zool. Vulpes vulpes; drapieżnik z rodziny psowatych (Canidae) (3): Iż dawione rzecży/ ptáki y inne zkrwią y liśice/ żáby/ niedzwiedzie iedzą. SkarJedn 232; Chowáłá teſz kokoſzy mátká iego/ wktorych cżyniłá iey ſzkodę liśica/ vkradáiąc po iedney. SkarŻyw 496, 496.
2. Dyby, urządzenie z dwóch belek z wycięciami na ręce lub nogi, w które zakuwano przestępców (1):
Szereg: »kłoda i lisica« (1): Iehowá dał ćię offiárnikiem miáſto Iehoiady offiárniká/ ábyśćie byli vrzędnikámi (w) domu Iehowy/ nád káżdym mężem ſzalonym prorokuiącym/ ábyś dawał tákiego/ do kłody, y do liśice [in carcerem et in nervum]. (marg) Albo do kuny. (–) BudBib Ier 29/26.
3. [Zagrodzenie przy kuźni, w którym kuto płochliwe konie: Zaden Kowal niemoże budowáć ná vlicy liśice/ álbo mieyſcá w ktorym konie kuią/ ieſli go tám pierwey niebyło/ przez przyzwolenia Mieſzcżan. SzczerbSpecSax 182 (Linde).]

Synonimy: 2. dyba, kabat, kij, kuna, wilk.

Cf LIS, 1. LISZKA

KN, ZZa