Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 1. ŁANI

Następne hasło: ŁANIA »

2. ŁANI (3) ai

a jasne.

Fleksja

sg
m	N	łani	f	N	łaniå
	G			G	łani(e)j
	L			L	łani(e)j

pl
N	subst	łani(e)

sg [m N łani.] ◊ f [N łaniå.] ◊ G łani(e)j (1). ◊ L łani(e)j (1). ◊ pl N subst łani(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „łania” (3)

Przymiotnik od „łania” (3): Nebrides, Kozłowe álbo łánie skóry/ zameſz. Mącz 243b; ku lekkiemu rodzeniu ſłuży przy ſobie mieć tákiey pániey kámień ieleni/ ktory dlatego ták zową/ iż go polpolićie w łáynie ielenim náyduią: tákże y w máćicy łániey SienLek 114, 110.

[Zestawienia w funkcji nazw botanicznych: »łania broń« = prawdopodobnie Elaphomyces granulatus (Rost), lub Phallus impudicus L. (Rost); podziemny kulisty grzyb wydzielający w czasie owocowania cuchnącą ciecz, używany w lecznictwie; elaphoboscum Cn: Lánia broń/ Elaphoboscum, Cervi ocelum. SienHerb K2# v.

»łani czyściec = prawdopodobnie Seseli annuum L., żebrzyca roczna, rosnąca na słonecznych starych miedzach i w widnych zaroślach; seselis, seseli massiliense, siler montanum Cn: Lánicżyśćiec/ Cżarnogłow/ Seſeli Maſſilienſe, Siler montanum. Roſtrümel. SienHerb K2v.]