![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: ŁUCZYĆ | Następne hasło: (ŁUCZYWNIK) » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
[ŁUCZYNA sb f
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| G | łuczyny | łuczyn |
| A | łuczynę |
sg G łuczyny. ◊ A łuczynę. ◊ pl G łuczyn.
Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w. w innym znaczeniu.
Znaczenia
Pochodnia, łuczywo:
W opisie emblematu bogini namiętności: Czyelyestną zadzą [Cupidinem] myenysz bycz bogynya [...] Mowysz thesze trzymacz rospalyona luczyna [facem ardentem; pochodnią goráiącą HistAl Kv] która nyeczyszthoscz pobudza y szapalya HistAl 1510 386.
Zwrot: »rozpalić łuczyny, rozpalona łuczyna«: thaka yesth pracza mądroszczi yakyey przyrodzenye bywa doszwyathczonoe[!] rospalywszy lvczyny [accense facule; ktorej ſie pochodnia zápalona przirownawa HistAl I4v] od ktoreykolwe wyaczey lvczyn weszmą ognya/ nykakyey onaszama nyebadzie szwyeczycz HistAl 1510 356, 386.
MK