[zaloguj się]
[pdf]

NADAWAĆ SIĘ (5) vb impf

sie (3), się (2).

Pierwsze a jasne (w tym 1r. błędne znakowanie); -daj-, -dåw-.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 nadaje się, nadåwå się nadają się
praet
sg
3 n nadåwało
conditionalis
sg
3 n by się nadåwało

praes 3 sg nadaje się (1) BierEz, nadåwå się (1) Mącz. ◊ 3 pl nadają się (1). ◊ praet 3 sg n nadåwało (1). ◊ con 3 sg n by się nadåwało (1) [może impers od NADAWAĆ].

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) w. s.v. nadać.

1. Zadowalać, dogadzać (2): A gdzie rozne obycżáie/ Przyiaźń śię tám nie nádáie: Anićiem mogą z ſobą być/ Ktorzy iednáko niechcą żyć. BierEz O3; Iuż ią idę. Ale té zwłóki bez potrzeby Nie rády ſie nádáią: ſłuſznieyby to/ żeby Zawiſny cudzołożnik/ záras pozbył ſzyie GosłCast 68.
2. Udawać się, mieć pomyślny skutek (2): ludźie ſię oto kuśili/ áby táiemnice Boſkie wycżerpnąć mogli/ co iáko ſię im nie nádawáło/ gdy ládá co/ y ſámi ſię z ſobą nie zgadzaiąc piſáli NiemObr 125.
Szereg: »udawać się albo nadawać się« (1): Illic veniunt fecilius uvae, Tám ſie liepiey wino vdawa/ álbo nadawa. Mącz 480a.
3. W funkcji strony biernej: być dodanym, uzupełnionym (1): potrzebá tego/ áby ważnik Synwagę obracał/ káżdy raz inſzym kóńcem/ á to dla tego/ áby ſye nádawáło drugim kóńcem/ co piérwſzym vpuśći. Strum B2v.

Formacje współrdzenne cf DAĆ SIĘ.

KCh