[zaloguj się]
[pdf]

NAJDUK (2) sb m

Fleksja

N sg nåjduk (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów); poza tym XVII w.: najduch.

1. Odkrywca, znalazca [czego] (1): Hydrophanta ‒ Zdroiow naiduk. Calep 493a.
2. Osoba niewiadomego pochodzenia, podrzutek; tu obelż. (1): [o carze tureckim] Ten tedy nayduk táki/ co ſie niewiém z iákich puſcz/ y z báłwochwálſkich láſów wyrwał/ niemiawſzy po ſobie żadnéy zacnośći rodu/ [...] żadnego oycá/ mógł że dobrą drógą [królestwa dostać]? OrzJan 26; [náyduk táki [carz turecki]/ co ſię niewiem z iákich puſzcż [...] wyrwał/ nie miawſzy po ſobie żadney zacnośći rodu [...] żadnego oycá J. WerEkscyt 59].

Cf NALEZIONEK

DD