[zaloguj się]
[pdf]

NAŁADOWAĆ (3) vb pf

Wszystkie a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w -ować).

Fleksja
inf naładować
praet
sg
3 m naładowåł

inf naładować (1). ◊ fut 3 sg naładuje (1). ◊ praet 3 sg m naładowåł (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Załadować wiele towaru na środek transportu [czego ile w co] (1): Zá dáktyły owce przedał/ A w okręt ich náłádował BierEz L4v.
2. Napełnić (o spichlerzach i środkach transportu) (2): Do łádunku wory dobre máią mieć [...]/ ma káżdy mieć znák ná nim ſwoy oſobny/ á drugi znák z każdey wsi iednáki [...]. Tym porządkiem zá ieden dźień náłáduie. GostGosp 92.

naładować czym (1): Saburrare ‒ Pyaskiem naładowac. Calep 935a.

Synonim: 1. nakłaść; 2. napełnić, nasypać.

Formacje współrdzenne cf ŁADOWAĆ.

Cf NAŁADOWANY

DD