[zaloguj się]
[pdf]

MACHNĄĆ (6) vb pf

a pochylone.

Fleksja
praet
sg
3 m måchnął
f måchnęła

fut 3 sg måchnie (4). ◊ praet 3 sg m måchnął (1). f måchnęła (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

Wykonać czymś szybki ruch w powietrzu, poruszyć, kiwnąć (6):

machnąć nad czym (1): Kiedy kxiądz machnie nad glową To iuż roſgrzeſeniem zową. RejKup k7.

W przen (4):
Zwrot: »machnąć kosą« [o śmierci] [szyk zmienny] (4): RejKup Fv; Która [śmierć] ná ktorą ſtronę gdy machnęłá koſą/ Toś vźrzał iáko ſnopie ná kupę ie nioſą. RejWiz 83, 83v, 84v.
a. Uderzyć; tu w przen [kogo po czym] (1): Szpetnie cie ten máieran po zawoyku machnął. RejWiz 84

Formacje współrdzenne cf MACHAĆ.

Cf MACHNIENIE

ZZa