[zaloguj się]
[pdf]

MAKOWICA (12) sb f

Pierwsze a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w -owica).

Fleksja
sg pl
N makowice
G makowice makowic
A makowice
L makowicy
inne pl N a. A - makowice

sg G makowice (1). ◊ L makowicy (1). ◊ pl N makowice (4). ◊ G makowic (3). ◊ A makowice (2). ◊ N a. A makowice (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

1. Torebka nasienna maku, makówka (6): OPium ieſth niekthore wyſącżenie albo wypriſzcżenie z makowic gdi ſie z wierzchu zriſuią á to ſię ſnich ſącży FalZioł I 94d; Też naſienie makowe albo ſamy makowicze ſthłucżone z oleykiem rożanym/ przyłoż thego na ſadzel bolączy FalZioł I 103d, I 95a, III 20c; SienLek 52v, 121v.
2. Architektoniczne zwieńczenie, ozdobny wierzchołek czegoś (6):
a. Głowica kolumny; capitellum columnae, capitulum, epistylium Cn (5): Obiedwie te mákowice ná ſlupy láne były [Utrumque capitellum columnarum fusile erat]. Leop 3.Reg 7/17, 3.Reg 7/18 [2 r.], 20 [2 r.].
b. Gałka na szczycie wieży (1): Lecż naprzod vyźrzyſz nád gorámi ſpice/ Z wyſokich wież złote mákowice KlonFlis G2.

Synonimy: 2.a. gałka, głowa, głowica, kapitel, wierzch.

Cf MAKOWKA

ZCh