Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MESZNE

Następne hasło: 2. [MESZNY] »

1. MESZNY (1)ai

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja

sg
n	N	meszn(e)
	G	meszn(e)go
	A	meszn(e)

pl
A	subst	meszn(e)

sg n [N meszn(e). ◊ G meszn(e)go.] ◊ A meszn(e). ◊ [pl A subst meszn(e).]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) i XVIII – XIX w.

Znaczenia

Przymiotnik od „msza”
- a. Stanowiący rodzaj daniny rocznej na rzecz parafii, uiszczanej zwykle w zbożu
  - α. W funkcji rzeczownika: »meszne« = missalia

Przymiotnik od „msza”: [Duchownÿe rozumÿeyącz odzÿenÿe meszne, przÿpraw szÿe w tÿ cznotÿ, ktore szÿe znamenuÿą przes nÿe. ModlKonst 202v.]

a. Stanowiący rodzaj daniny rocznej na rzecz parafii, uiszczanej zwykle w zbożu:

[Wyrażenia »meszne zboże, żyto«: Kościół [...], do którego plebanowi płacą meszne zboża, to jest ćw. 60 żyta, owsa ćw. 60. LustrMalb 1565/5, 37, 52.]

α. W funkcji rzeczownika: »meszne« = missalia; demensum vel decima, quae sacerdotibus penditur granis non manipulis; pensio frumenti, quae curionibus pensitatur Cn: Z teyże też lichwy dáie Xiędzu dźiesięćinę: Snopki/ Meſzne y pobor/ cżyńſze/ Páńſką winę. KlonWor 78; [Cervus 1531/55v; LustrKrak I 243; Płacą mesznego plebanowi jako insze wsi. LustrMalb 1565/18, 32, 33, 43, 85, 133; LustrMaz I 34, 149].