Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIEGRUNTOWNOŚĆ

Następne hasło: NIEGRUNTOWY »

NIEGRUNTOWNY (3) ai

e oraz o jasne.

Fleksja

sg
m	N	niegruntowny

pl
N	subst	niegruntown(e)
D		niegruntown(e)m

sg m N niegruntowny (1). ◊ pl N subst niegruntown(e) (2). ◊ [D niegruntown(e)m.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

1. Niewiarygodny, nieudowodniony (2)
2. Zły, niewłaściwy (1)

1. Niewiarygodny, nieudowodniony; vacillans Mącz (2): TV moy brácie coć zá ſpráwę podawam przed ocży/ Gdy będzieſz cżedł wyrozumieſz co ſie też w niey tocży. Choć ſą rzecży mniey poważne [...]/ Y może ie ták káżdy krzćić że ſą niegruntowne. HistLan ktv.

Wyrażenie: »niegruntowny świadek« (1): Testis vacillans, Niepewny/ niegruntowny ſzwánkuyąci świádek. Mącz 471d.

[Szereg: »niesłuszny a niegruntowny«: aſſeby wſſem nieſluſznem a nie gruntownem obmowam [...] zabieſzano było UstKościel a4.]

2. Zły, niewłaściwy (1): Spráwy náſze bárzo niegruntowne/ S páńſką wolą vcżynki nierowne BielKom F7.

Synonimy: 1. niepewny, nieprawy, szwankujący; 2. niedobry, niesłuszny, niewłasny, zły.

Cf GRUNTOWNY, NIEGRUNTOWY