[zaloguj się]
[pdf]

NIEOBYCZAJ (2) sb m

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w nie- oraz obyczaj); w przypadkach zależnych a jasne.

Fleksja
sg pl
D nieobyczajowi nieobyczaj(o)m

sg D nieobyczajowi (1). ◊ pl D nieobyczaj(o)m (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z, niżej notowanych przykładów) s.v. obyczaj.

1. Postępowanie niezgodne z dobrymi obyczajami, złe prowadzenie się, złe nawyki [w pl] (1):
Szereg: »występki a nieobyczaje« (1): gdy Alexánder był vroſłym cżłowyekyem/ nye mogł ſie obácżyć áni odyąć onem wyſtępkom á nyeobycżáyom, ktorych ſie był zá młodu od Leonideſá nápił y náucżył. GliczKsiąż L8.
2. Niezgodność z przyjętym zwyczajem (1): ſzli z mnieyſzey Polſki Rycerſtwo/ [...] dzyáłá we ſrodku puśćili ku ſwey ſzkodzye y nieobycżáiowi. BielKron 399.

Synonimy: 1. niewstyd, sprosność, wszeteczeństwo, wszeteczność.

Cf NIEOBYCZAJNOŚĆ, OBYCZAJ

ZZa