[zaloguj się]
[pdf]

NOR (3) sb m

nor (2), nur (1); nor Mącz (2), nur KochPhaen.

o pochylone.

Fleksja
sg pl
N nór nurowie

sg N nór (2). ◊ pl N nurowie (1).

SI stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

1. Człowiek, który pływa pod wodą, nurkuje (1): Urinator, Który nurkiem pływa/ nór/ norownik Mącz 508d; [Volck Nnn2v].
2. zool. Prawdopodobnie Podiceps cristatus Latr. (Rost); perkoz, nurek, ptak wodny z rodziny perkozów (Podicipedidae), żywiący się rybami i bezkręgowcami wodnymi; mergus Mącz (2): Mergus, Nór/ ptak wodny nárzáyący ſie. Mącz 218d; [Volck Nnn2v].

W porównaniu (1): Przedśię y dźiś/ y záwſze/ na morzu okręty/ A my iáko nurowie/ częſtokroć brzég święty Vpátruiem z dáleká/ w ten czás kiedy wáły Biją KochPhaen 11.

Cf NOREK, NOROWNIK

AKtt