Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OBACZANIE

Następne hasło: OBACZAWAĆ »

OBACZANY (3) part praet pass impf

o jasne; -bå- (2) GroicPorz, SienLek, -ba- (1) MurzHist; w formie złożonej -an- (1) GroicPorz, -ån- (1) MurzHist; w formie niezłożonej -ån-.

Fleksja

sg
f	N	obåczåna

pl
N	subst	obåczané

sg f N (praed) obåczåna (1). ◊ pl N subst obåczané (2); -é (1), -(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. obaczać.

Znaczenia

1. Poznawany (1)
2. Na który zwraca się uwagę (1)
3. Rozpatrywany, rozważany (1)

1. Poznawany [przez co] (1): á iż [żołądek] ieſt członek wnętrzny/ muśi przez znák obaczaná być chorobá iego. SienLek 95v.

2. Na który zwraca się uwagę (1): W Káżdym pozwie trzy ſą rzeczy ktore napotrzebniey máią być obaczáne. GroicPorz p3v; [Cresc 1571 317 (Linde)].

3. Rozpatrywany, rozważany (1):

Wyrażenie: »pilnie obaczany« (1): A im/ tak iaſné gniewu a pomſty bożyi przykłady/ rzadſzé ſą/ tym pilniei obaczáné być maią MurzHist Q2v.

Cf OBACZAĆ