[zaloguj się]
[pdf]

OBEDRZEĆ (1) vb pf

Fleksja

inf ob(e)drzeć.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Zdjąć gwałtownym ruchem, zedrzeć [co]: [Waleryjan pan rzymski] cżarno wſzytko obbić dał/ y cżarny ſtoł przed ſobą poſtáwić kazał. [...] A thák [...] pomyſlił ſobie/ iż podobno ieſt tákich więcej co to mnie zá poſmiech máią/ kazał okná otworzyć/ ſukno obedrzeć/ ſtoł wyſtáwić/ y potym wſzytko w ſobie przełomił/ á dobrey myſli vżywał. RejZwierc 153v.

Formacje współrdzenne cf DRZEĆ.

Cf OBDARCIE, ODRZEĆ

LW