[zaloguj się]
[pdf]

OBIJAĆ (12) vb impf

o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 obijåm
2 obijåcie
3 obijå obijają
imperativus
pl
3 niechåj obijają

praes 1 sg obijåm (4). ◊ 3 sg obijå (2). ◊ 2 pl obijåcie (1). ◊ 3 pl obijają (4). ◊ imp 3 pl niechåj obijają (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

1. Zadawać ból uderzając wielokrotnie; deverberare Calep (2): Deverbero – Obiiąm. Calep 315b.

obijać co (1): Delumbo, Lumbos frango, debilito – Biodri obijąm, ottłukąm. Calep 302b.

2. Pokrywać jakąś powierzchnię warstwą czegoś dla ozdoby; cingere, operire, tegere, vestire Cn [co (zawsze: ściany) czym] (5): Aulea, Oppony któremi ſciány obiyáyą. Mącz 21a, 66c, 302c; ModrzBaz 143; Inſzy niechay páłace mármórowé máią/ Y ſczérym złotogłowem sćiány obiiáią KochFr 112.
3. Strącać uderzeniem; decutere, excutere Calep (4): Excutio – Witrąſam, obiiąm, wibiiąm. Calep 385b, 293a.

obijać co (2): ſuchy nikczemny liſt wiátry obiiáią. KochFr 57. Cf obijać co czym.

obijać co czym (1): Bo iáko ſadownik wedle nátury drzewa/ iedny owoce ſam ręką ſwoią zbiera/ [...] drugie trzęśie [...]: á drugie kijem obiia SkarŻyw 80.

4. Odrywać uderzając czymś ostrym [co] (1): iáko budownicy [...] nie záraz z onego [drzewa] [...] buduie: ále wprzod gáłęźi okrzeſze/ Potym ſkorę obija/ á nákoniec pod ſznur ſztáchuie/ y ćieſze CzechRozm 235v.

Synonim: 1. otłukać.

Formacje współrdzenne cf BIĆ.

Cf OBIJANIE

KW