[zaloguj się]
[pdf]

OBOJĘTKA (1) sb f

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
sg pl
N obojętka
A obojętki
I obojętką

sg N obojętka. ◊ [I obojętką. ◊ pl A obojętki.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII(XVIII) w.; poza tym XVIII w. w innym znaczeniu.

Człowiek dwulicowy, obłudny: [Druga/ Potrzebá ieſt Krześćiáninowi/ znáiącemu prawdę Bożą/ áby nie był oboiętką/ álbo iákoby Niethoperzem po Pháryzáyſku. Ci bowiem cżęſcią byli pełniącymi á przeſtrzegáiącymi Zakonu Bożego/ á cżęſcią też záwzyęli byli kwáſow podánia ſthárſzych ſwoich/ álbo od pogánow ktore ſobie więcey ważyli niżeli vſtáwy Boże GilPos 202 (Linde); Bądź zemną ſcżyry nie oboiętką. Wypluwa też Bog tákie oboiętki [...] z łáſki ſwoiey/ ktorzy to áni źimni áni gorący ſą GilKat 344v (Linde).]

W połączeniu szeregowym: Ex fraude fallaciis, mendaciis constare totus videtur, Zda ſie być z zdrády/ omyłek y fálſziwośći wſziſtek vczinion yákoby go ze wſzech niecnot vlepił/ álbo nic nie yeſt ynſzego wyrudna niecnotá/ oboyętká/ omyłká/ fáłſzywość y zdrádá. Mącz 418b.

Synonimy: fałesznik, hipokryta, omylnik, pokrytca.

JR