Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OGONICZNY

Następne hasło: [OGONNY] »

OGONISTY (2) ai

Oba o jasne.

Fleksja

sg
m	N	ogonisty	f	N	ogonistå

sg m N ogonisty (1). ◊ f N ogonistå (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Przymiotnik od „ogon”; mający ogon (2):

1. [Od znacz. podstawowego: Ogonáty et ogoniſty/ caudatus. Volck Ooo4v.]

2. Od znacz. ‘ogon komety’ (1):

Wyrażenie: »ogonista gwiazda« (1): Aconitae, Kometá/ álbo pozorziſta/ ogoniſta gwiazdá Mącz 2d.

3. Od znacz. ‘tren u sukni’ (1): Tákże bieret/ kornufás/ rąbeczek złoćiſty/ Abo y ten Hiſzpáńſki kozub ogoniſty. ZbylPrzyg A3.

KŁ